Pratisyen hekimlerin tercih edebileceği iş kollarından bir tanesidir. 112 de çalışmak isteyen hekimler, komuta kontrol merkezinde veya istasyonda çalışabilir. Bunu dhy başvurusunda seçer, sonradan değiştirme olmaz. Aynı tsm’den hastaneye görevlendirme gibi görevlendirmelere tabidir.
Komutada çalışan hekim vakaya çıkmaz, hasta görmez, merkezde nöbet usulu çalışır. Doktorsuz ekiplere gerektiğinde telefonla konsultan hekimlik yapar. Ben istasyonda çalışıyorum o yüzden komuta hakkında bildiklerim bu kadar. İstasyon hekimi ise ambulansta çalışır, vakaya çıkar, hastaya müdahalede bulunur, gerekliyse hastaneye götürür.
Sürekli hareket halinde olmayı sevenler, adrenalin salgılamaktan hoşlananlar, uzun süreler hastayı takip etmekten hoşlanmayan, vakayı bitirip kurtulmayı sevenler için biçilmiş kaftan. Tabi ki zorlukları da var.
(bkz:#82504)
Genel kurallardan bahsedecek olursam; komuta tarafından vaka verildikten sonra en fazla 90 saniye içinde vakaya çıkış yapma zorunluluğu var. Siz bunu komutaya telsizle bildiriyorsunuz. Zaten tüm ambulanslarda gps var ve sürekli komuta tarafından takip ediliyor. Kentselde 10 dakika, kırsalda 30 dakika içinde olay yerine ulaşmak zorundasınız. Olay yerinde müdahale yapıp gerekliyse ambulansla hastaneye götürüyoruz. En basit, kentselde, ulaşımı kolay bir vakayı bitirmek bile yaklaşık 45 dakika-1 saat sürüyor.
Çalıştığınız istasyonda şoförlerle ve att veya paramediklerle birlikte oluyorsunuz. Genellikle istasyondaki en genç ama en kıdemli insan oluyorsunuz. Ben ekip arkadaşlarımdan çok memnunum, onlara karşı her zaman saygılı oldum onlar da bana hiç saygıda kusur etmediler. Nöbet boyunca sorumlu olmak, her şeye karar vermek ve üç kişilik yaşamak gerekiyor. Örneğin ambulans içi malzemelerin temini att’nin görevi olmakla birlikte eksikliği durumunda ilk hesap sorulacak hekimdir. Bu şekilde her şeye hakim olmak ve sorumluluk alabilmek gerekiyor. Genç ve ambulans deneyimimiz olmadığı için bazen onlardan kıdemli oluşumuzu hazmedemeyenler olabiliyor ama şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki ambulans acemiliği 2 nöbette atılabilecek bir şey. Orası eviniz gibi oluyor, hemen ezberliyorsunuz, bakmadan alıyorsunuz malzemeyi. Bununla birlikte hekimlik nosyonumuzu geliştirmek için 6 yıl gerekiyor, ciddi emek verdik eğitimini aldık ve yasalar karşısında yeterliliğimizi ispatladık. Bunu büyüklenmek için asla söylemiyorum, sadece hiç şüpheniz olmasın o ortamda en kıdemli sizsiniz, hastaya yaklaşım açısından en değerli sizsiniz. Ekibin sorumlusu olması gereken kişi sizsiniz.
Ekip arkadaşlarınız konumları gereği rahat davranırlar. Sorumluluğun sizde olduğunu asla unutmayın. Aynı acildeki hekimin sorumluluğu ile hemşirenin veya personelin arasındaki fark gibi. Bazı semptomları küçümsemeye, konversiyon deyip geçmeye yatkın oluyorlar, uyanık olun, baskılara direnin. Bir yerden sonra tarzınızı anlarlar. Özellikle kilolu hastalarda, yüksek katlı apartmanlarda taşımamak için yerinde müdahale yapmak istiyorlar. Hayır, karar size ait, en ufak bir şüpheniz varsa, binde bir ihtimalle bile hayati risk varsa, hastayı hastaneye götürün. Komşular çağırılır, bir şekilde taşınır, hiç olmadı itfaiye çağırılıyor morbid obezlere. Sakince tüm verileri analiz edip karar verin ve o karardan dönmeyin. O hastaya 9-10 saat sonra bile bir şey olursa, yakınları ambulans gelmişti derler, direkt ölüme sebebiyet veren kişi durumunda soruşturulursunuz sorumlu kişi olarak.
Güzel bir ekiple yoğun bile çalışılsa her şey olması gerektiği gibi ilerler. Gözler bir yerden sonra kaymaya başlasa da yorgunluk hiç sıkıntı değil yeter ki bir şeyler ters gitmesin, yeter ki malpraktis yapmayalım. Bütün koşturmacanın sonunda nöbeti devredince insan çok mutlu oluyor, kendini yatağa fırlatıp daha havadayken uykunun tatlı kollarına bırakıyor kendini.
Komutada çalışan hekim vakaya çıkmaz, hasta görmez, merkezde nöbet usulu çalışır. Doktorsuz ekiplere gerektiğinde telefonla konsultan hekimlik yapar. Ben istasyonda çalışıyorum o yüzden komuta hakkında bildiklerim bu kadar. İstasyon hekimi ise ambulansta çalışır, vakaya çıkar, hastaya müdahalede bulunur, gerekliyse hastaneye götürür.
Sürekli hareket halinde olmayı sevenler, adrenalin salgılamaktan hoşlananlar, uzun süreler hastayı takip etmekten hoşlanmayan, vakayı bitirip kurtulmayı sevenler için biçilmiş kaftan. Tabi ki zorlukları da var.
(bkz:#82504)
Genel kurallardan bahsedecek olursam; komuta tarafından vaka verildikten sonra en fazla 90 saniye içinde vakaya çıkış yapma zorunluluğu var. Siz bunu komutaya telsizle bildiriyorsunuz. Zaten tüm ambulanslarda gps var ve sürekli komuta tarafından takip ediliyor. Kentselde 10 dakika, kırsalda 30 dakika içinde olay yerine ulaşmak zorundasınız. Olay yerinde müdahale yapıp gerekliyse ambulansla hastaneye götürüyoruz. En basit, kentselde, ulaşımı kolay bir vakayı bitirmek bile yaklaşık 45 dakika-1 saat sürüyor.
Çalıştığınız istasyonda şoförlerle ve att veya paramediklerle birlikte oluyorsunuz. Genellikle istasyondaki en genç ama en kıdemli insan oluyorsunuz. Ben ekip arkadaşlarımdan çok memnunum, onlara karşı her zaman saygılı oldum onlar da bana hiç saygıda kusur etmediler. Nöbet boyunca sorumlu olmak, her şeye karar vermek ve üç kişilik yaşamak gerekiyor. Örneğin ambulans içi malzemelerin temini att’nin görevi olmakla birlikte eksikliği durumunda ilk hesap sorulacak hekimdir. Bu şekilde her şeye hakim olmak ve sorumluluk alabilmek gerekiyor. Genç ve ambulans deneyimimiz olmadığı için bazen onlardan kıdemli oluşumuzu hazmedemeyenler olabiliyor ama şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki ambulans acemiliği 2 nöbette atılabilecek bir şey. Orası eviniz gibi oluyor, hemen ezberliyorsunuz, bakmadan alıyorsunuz malzemeyi. Bununla birlikte hekimlik nosyonumuzu geliştirmek için 6 yıl gerekiyor, ciddi emek verdik eğitimini aldık ve yasalar karşısında yeterliliğimizi ispatladık. Bunu büyüklenmek için asla söylemiyorum, sadece hiç şüpheniz olmasın o ortamda en kıdemli sizsiniz, hastaya yaklaşım açısından en değerli sizsiniz. Ekibin sorumlusu olması gereken kişi sizsiniz.
Ekip arkadaşlarınız konumları gereği rahat davranırlar. Sorumluluğun sizde olduğunu asla unutmayın. Aynı acildeki hekimin sorumluluğu ile hemşirenin veya personelin arasındaki fark gibi. Bazı semptomları küçümsemeye, konversiyon deyip geçmeye yatkın oluyorlar, uyanık olun, baskılara direnin. Bir yerden sonra tarzınızı anlarlar. Özellikle kilolu hastalarda, yüksek katlı apartmanlarda taşımamak için yerinde müdahale yapmak istiyorlar. Hayır, karar size ait, en ufak bir şüpheniz varsa, binde bir ihtimalle bile hayati risk varsa, hastayı hastaneye götürün. Komşular çağırılır, bir şekilde taşınır, hiç olmadı itfaiye çağırılıyor morbid obezlere. Sakince tüm verileri analiz edip karar verin ve o karardan dönmeyin. O hastaya 9-10 saat sonra bile bir şey olursa, yakınları ambulans gelmişti derler, direkt ölüme sebebiyet veren kişi durumunda soruşturulursunuz sorumlu kişi olarak.
Güzel bir ekiple yoğun bile çalışılsa her şey olması gerektiği gibi ilerler. Gözler bir yerden sonra kaymaya başlasa da yorgunluk hiç sıkıntı değil yeter ki bir şeyler ters gitmesin, yeter ki malpraktis yapmayalım. Bütün koşturmacanın sonunda nöbeti devredince insan çok mutlu oluyor, kendini yatağa fırlatıp daha havadayken uykunun tatlı kollarına bırakıyor kendini.