Bizim dönem arkadaşlarımiz bu furyayı başlattığında yaka kartı bastırmayı düşünüp bütün sınıfa teklif etmişlerdi. Biz de bir tipci koyunluğu ile -dersaneye yazılma aceleciligi gibi- "ulan biz de yazdıralım bak adamlar toplu yaptırıyor, bizde de olsun, ucuz olur" diyerek isimlerimizi ve paramızı onlara teslim etmiştik. Sonrasında gelen şeyin "yaka kartı" değil de "makam isimliği" şeklinde bir tokmak olduğunu görünce haliyle önlüklerimize böyle birşey asmamaya karar verdik. Yine de bir hatıra diye evde saklı durur hala.