"Gerçekleştirilmesi imkansız tasarı veya düşünce" şeklinde tanımlanmış olgudur. Burada güzel tasarı, düşünce, mekan vb. den bahsedilir.
Köküne indiğimizde; yunanca eutopia --> good place(güzel yer) ve outopia --> no place(hiçbir yer) kelimelerinden geldiğini görüyoruz. Daha çok varlığı mümkün olmayan mekanlarda, fantastik hayallerde kullanıldığı için sanırım.
Bir de distopya var ki o yine ulaşılamayacağı düşünülen fakat bu sefer kötü sonuçlar doğuracak tasarı, düşünce ve mekanlar diyebiliriz.
Benim de bir ütopyam var. Sizlerle paylaşmak isterim. Öncelikle distopya ile başlamalı çünkü herkesin hemfikir olduğu kötü bir dünyada yaşıyoruz. Onu kötü yapan taşı toprağı değil tabiki, insanı. Öncelikle bu faktörden kurtulmalıyız ütopyamız için.
Arka arkaya ve tekrarlayan sel, fırtına, deprem, hortum felaketlerinden kırılgan insan kişisi kurtulamayacak. Fakat diğer canlılar yüksek oranda buna dayanabilecek.
Evet efendim, o gün benim ütopyam başlıyor. Yerle bir olan bu binalar, gökdelenler yerini ağaçlara, akarsulara ve mağaralara bırakıyor. Doğanın kanunu artık tek geçerli kanun. Artık kibir, yandaşlık, şiddet, ırkçılık, saygısızlık, sevgisizlik.. Hiçbir insani uydurma geçerli değil. Artık bizim vahşi diye isimlendirdiğimiz ama yalnızca doğanın kanunu olan ölmek ve öldürülmek, yaşamın devamı için savaşmak, son geldiğinde ölmek var. Öldürdüğün kadar ölmek, dengeyi sağlamak var. Aşırılıklar yok.
İleride kazara zincirdeki yerinden çıkıp haketmediği yerlere gelen ve korkakça, vahşice, zalimce davranan türler yok bu ütopyada. Tam bir zincir var, herkesin kendine ait görevi, gücü ve yeteneği olan. Paslı tek halkasını sonunda kaybetmiş, temiz ve sağlam halkalardan oluşan sağlam bir zincir.
Köküne indiğimizde; yunanca eutopia --> good place(güzel yer) ve outopia --> no place(hiçbir yer) kelimelerinden geldiğini görüyoruz. Daha çok varlığı mümkün olmayan mekanlarda, fantastik hayallerde kullanıldığı için sanırım.
Bir de distopya var ki o yine ulaşılamayacağı düşünülen fakat bu sefer kötü sonuçlar doğuracak tasarı, düşünce ve mekanlar diyebiliriz.
görsel
Benim de bir ütopyam var. Sizlerle paylaşmak isterim. Öncelikle distopya ile başlamalı çünkü herkesin hemfikir olduğu kötü bir dünyada yaşıyoruz. Onu kötü yapan taşı toprağı değil tabiki, insanı. Öncelikle bu faktörden kurtulmalıyız ütopyamız için.
Arka arkaya ve tekrarlayan sel, fırtına, deprem, hortum felaketlerinden kırılgan insan kişisi kurtulamayacak. Fakat diğer canlılar yüksek oranda buna dayanabilecek.
Evet efendim, o gün benim ütopyam başlıyor. Yerle bir olan bu binalar, gökdelenler yerini ağaçlara, akarsulara ve mağaralara bırakıyor. Doğanın kanunu artık tek geçerli kanun. Artık kibir, yandaşlık, şiddet, ırkçılık, saygısızlık, sevgisizlik.. Hiçbir insani uydurma geçerli değil. Artık bizim vahşi diye isimlendirdiğimiz ama yalnızca doğanın kanunu olan ölmek ve öldürülmek, yaşamın devamı için savaşmak, son geldiğinde ölmek var. Öldürdüğün kadar ölmek, dengeyi sağlamak var. Aşırılıklar yok.
İleride kazara zincirdeki yerinden çıkıp haketmediği yerlere gelen ve korkakça, vahşice, zalimce davranan türler yok bu ütopyada. Tam bir zincir var, herkesin kendine ait görevi, gücü ve yeteneği olan. Paslı tek halkasını sonunda kaybetmiş, temiz ve sağlam halkalardan oluşan sağlam bir zincir.