Bir çocukluk klasiğidir. Muhtemelen bir abur cubur alınmıştır ve kontrol edilemez bir istekle sevilen arkadaş da yesin istenmiştir. Ama o arkadaşın kibarlığı tutar bi kere. "teşekkür ederim yemeyeceğim ben" der. Binbir türlü bahane sıralarken hızlı bir manevrayla elinizdeki bisküviyi ağzına değdirirsiniz. Artık yemek zorundadır.
Şimdi hatırladım bak. Ilkokulda bi çocuk kimse simitinden yemesin diye boydan boya yalardı. Bunun gibi bir şey sanırım. Mühür gibi.
Nerelerden nerelere gelmişiz be.
Şimdi hatırladım bak. Ilkokulda bi çocuk kimse simitinden yemesin diye boydan boya yalardı. Bunun gibi bir şey sanırım. Mühür gibi.
Nerelerden nerelere gelmişiz be.