ahmed arif

Seni, anlatabilmek seni.

İyi çocuklara, kahramanlara.

Seni anlatabilmek seni,

Namussuza, halden bilmeze,

Kahpe yalana.



Ard- arda kaç zemheri,

Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.

Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...

Bir ben uyumadım,

Kaç leylim bahar,

Hasretinden prangalar eskittim.

Saçlarına kan gülleri takayım,

Bir o yana

Bir bu yana...



Seni bağırabilsem seni,

Dipsiz kuyulara,

Akan yıldıza,

Bir kibrit çöpüne varana,

Okyanusun en ıssız dalgasına

Düşmüş bir kibrit çöpüne.



Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,

Yitirmiş öpücükleri,

Payı yok, apansız inen akşamlardan,

Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,

Seni anlatabilsem seni...

Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır

Üşüyorum, kapama gözlerini...



Kalemi yazmaz, Yaşar...

"ben garip,

sen güzel,

dünya umutlu..." demiş.

yanılmıyorsam ezberimde tuttığum tek şiirin sahibi



rüya bütün çektigimiz.

rüya kahrım, rüya zindan.

nasıl da yılları buldu bir mısra boyu maceram...

bilmezler nasıl aradık birbirimizi,

bilmezler nasıl sevdik,

iki yitik hasret,

iki parça can.



ezberimdeki şiir dediysem tamamı değil. şiirden sadece bir kaç mısra. protoonkogen ezberlememiz gerekiyordu. şiirlerin tamamını ezberleyemedik.

Ay karanlık şiiriyle zaten hüzne ve aşka meyilli bünyeyi delip Geçen şairdir.

Adının bugüne kadar hiç anılmamış olması beni üzen şairimiz.



Hayatını okumak ayrı düşündürücü,

Şiirleri ayrı düşündürücü,

Onu tanıdığımdan sonra ki hayatım düşündürücü.



Terk etmedi sevdan beni şiiri ile unutulmayan, yasaklı şiirleri bugün gururla okunan insan.