Sanırım alıştık.
Zannediyoruz ki kaybedilenler asla bizim yakınlarımız olmayacak.
Sanıyoruz ki kaybedilenler her zaman isimleri televizyonun bir köşesinde yazan yabancılar olarak kalacak.
Unutuyoruz ki orada ölenler de birilerinin annesi babası kızı oğlu torunu dedesi annanesi babannesiylesi. Kimileri daha yeni vedalaşmıştı sevdikleriyle , onlardan sonsuza dek ayrıldığını bilmeden bir kaç aylık özleme nasıl dayanacağını düşünerek. çocuk dediğimiz yaşta hayatının en büyük vahşetini yaşamış olanlar vardı , ömürlerinde unutamayacakları yaralar dün gece açılmıştı işte. Kim bilir büyürken kaç gece bomba sesleriyle uyanacaklar , rüyalarında kaç kez çığlıklar eşliğinde parçalanan bedenler görecekler.
Merak etmeyin kurban biz değiliz.
Hayır patlayan bombalar bizim yanıbaşımızda değil.
Şimdilik.
Zannediyoruz ki kaybedilenler asla bizim yakınlarımız olmayacak.
Sanıyoruz ki kaybedilenler her zaman isimleri televizyonun bir köşesinde yazan yabancılar olarak kalacak.
Unutuyoruz ki orada ölenler de birilerinin annesi babası kızı oğlu torunu dedesi annanesi babannesiylesi. Kimileri daha yeni vedalaşmıştı sevdikleriyle , onlardan sonsuza dek ayrıldığını bilmeden bir kaç aylık özleme nasıl dayanacağını düşünerek. çocuk dediğimiz yaşta hayatının en büyük vahşetini yaşamış olanlar vardı , ömürlerinde unutamayacakları yaralar dün gece açılmıştı işte. Kim bilir büyürken kaç gece bomba sesleriyle uyanacaklar , rüyalarında kaç kez çığlıklar eşliğinde parçalanan bedenler görecekler.
Merak etmeyin kurban biz değiliz.
Hayır patlayan bombalar bizim yanıbaşımızda değil.
Şimdilik.