anne babanın sürekli kavga etmesi

İlk başlarda korkuyla karşılansa zamanla yorgunluk ve bıkkınlıkla boşansalar da hepimiz kurtulsak dedirten kimi zaman sözlü kimi zaman fiziksel şiddetle sonuçlanan ebeveynlerin çocuklarının psikolojilerinin içine ettikleri durum.

Sonuç olarak çocuklarda sosyal çevrede çekingenlik, asosyallik, kavgaya meyil, yalan kabiliyeti, bir konu hakkında tartışamama, sese aşırı duyarlılık, sağlam refleksler gelişir.

Tavsiyem ise bireylerin birbirlerini tanımadan evlenmemeleri. Saygıyı hak eden anne babalar görür.

tercih yaparken yaşanılan şehirde tek bir üniversite bile yazılmaması adına çok güçlü bir argümandır.

ben abartıp yurtdışına kaçtım

bana bir yerlerde rastladığım bir sözü anımsatmıştır. "bir Çocuğun 3 ebeveyni vardır.Annesi,babası ve anne-babasının ilişkisi." masanın bir ayağı kırık işte. var gerisini sen düşün.

anneniz dertlerini baskalarina anlatamayip sadece sizinle paylasinca daha da yorucu olur. kendinizden cok kardesinizi dusunursunuz. İyi kotu olgunlasmissinizdir, bazi zorluklari atlatabilmissinizdir. Ancak kardesiniz kucuktur, ergenlik donemindedir ve psikolojisinin daha da bozulmasini, hircinlasmasini istemezsiniz. Bazen "bosansalar da kurtulsak" dersiniz ama sonra "acaba babam napar, nerde kalir, zaten hasta vb" vicdan azabi duyup pisman olursunuz. Eskiden de vardi bu durumlar ama son bikac yildir daha da hassaslastim. Aslinda kavgalar, olaylar ayni. Bende yarattiklari giderek artiyor gibi. İc karartici durum gercekten.