Bir jean-louis fournier kitabı. Bir çocuğun gözünden doktor bir babayı anlatıyor. Otobiyografik bir eser. Bence okunması gereken kısacık ama çok güzel bir kitap.
"Güçlüydü benim babam, herkes onun yüzyıl yaşamak için yaratıldığını söylerdi."
“Bir sabah, çok erken vakitte, annem odama geldi, ‘Sanırım baban öldü’ dedi. ‘Yine mi...’ dediğimi hatırlıyorum.
Kalkmak istemiyordum, yorgundum ve yorganın altına girdim.
Babamı o kadar körkütük sarhoş görmüştüm ki, gerçek bir ölüyle körkütük sarhoş biri arasındaki farkı bilemiyordum. Sonra babam doktordu ve bir doktor ölemezdi. Annem, ‘Bu seferki gerçek. Hadi kalk’ dedi. Kalktım. Odasına gittim. Yatağın yanı başına düşmüş, ağzı kan doluydu. Beni azarlamadı, gerçekten ölmüştü.”
"Güçlüydü benim babam, herkes onun yüzyıl yaşamak için yaratıldığını söylerdi."
“Bir sabah, çok erken vakitte, annem odama geldi, ‘Sanırım baban öldü’ dedi. ‘Yine mi...’ dediğimi hatırlıyorum.
Kalkmak istemiyordum, yorgundum ve yorganın altına girdim.
Babamı o kadar körkütük sarhoş görmüştüm ki, gerçek bir ölüyle körkütük sarhoş biri arasındaki farkı bilemiyordum. Sonra babam doktordu ve bir doktor ölemezdi. Annem, ‘Bu seferki gerçek. Hadi kalk’ dedi. Kalktım. Odasına gittim. Yatağın yanı başına düşmüş, ağzı kan doluydu. Beni azarlamadı, gerçekten ölmüştü.”