bir insanı yüreğinde öldürmek

-ne diyorsun sen zeze? babanı mı öldüreceksin?!
+evet, yapacağım bunu. başladım bile. öldürmek, jones’un tabancasını alıp güm diye patlatmak değil! hayır. onu yüreğimde öldüreceğim, artık sevmeyerek. ve bir gün büsbütün ölecek.
(bkz:Şeker Portakalı)

bir insana (öldürene mi, öldürülene mi?) verilebilecek en büyük cezalardan...

Bir yolda yürürsünüz. Yürürken kalbiniz birine çarpar. Tökezlersiniz. Türlü oyunlar fedakarlıklar... Derkeen sonu yok bu oyunun... Düşersiniz. Yürüdüğünüz yolda, düşersiniz. Kendi kendinize çelme takmışsınızdır. Yazık..
Bir insanı yüreğinde öldürmek de budur.
Ha.. Birde bunun bir değişiği var. Doğduğunuz andan itibaren hayran olduğunuz kişinin yahut kendinizi bildiniz bileli sevginizi inanılmaz derecede kazanmış birinin, aslında sevginizi haketmek için hiçbir şey yapmadığını anladığınız an... İşte o an; sizde öldürürsünüz içinizde birini.

En azından üzerine toprak atmış olsanız da orada hep kalacağının teminatıdır, yüreğinizde yağan yağmurlar ile toprağı yeşerir belki, kim bilir...

Öyle delice bı sevda her an her dk aklında hatta aklın gitti sende değil sen sende değilsin o bütünüyle sen olmuş. Derken bı gün bı an gelir ve bi an dahi unutamadığın o yüzü hatırlamakta zorlandığını farkedersin işte o an kalbinde öldüğü andır.