hayat bir döngüden ibarettir diyen film, mevsimlere göre işlenmiş duygusal sembolik mesajlar içeren bir eser.
öncelikle çocukluk yılları ile hayatımızın ilkbaharı başlamış oluyor. hayatı öğrenmeye çalışan çocuk neyin iyi veya neyin kötü olduğunu bilemeyecek kadar taze bir ruha sahip. çocukluğun masum ve bir o kadar acımasız dürtülerini göz önüne sermiş...
yaz, ilk aşk, heyecan dolu bir genç, sevginin ve bağlılığın öğrenilmesi, sarı ve sıcak taze bir yaşam. hayatın keşmekeşine adım atarken gençliğin heyecanı ile yaşayacaklarından habersiz bir şekilde o büyülü gerçekliğin içine adım atar ve sahne kapanır.
sonbahar, yaşlı keşiş gencin kendisini bırakmasından sonra tek başına yaşamaya devam ederken bir gazete parçasında gördüğü haberden sonra yaşanacakları önceden seziyor sanki, döngünün kendisi için sona yaklaştığının farkına varıyor. genç keşişimiz hayatın sarı ve sıcak hayata atılırken hesap etmediği şeyleri yapacaktır ve insanların gerçek yüzleriyle karşılaşacaktır. ve maalesef bunun iyi sonuçları olmayacaktır. acının ve ölümün ayıdır sonbahar ve yolculuk bu yöne devam edecektir...
kış, her kış aslında bir ilkbahara gebedir, ana karakterimiz artık ustasının yerini alacaktır. ve döngüye hizmet etmeye başlayacaktır. yalnız başına ve nefretten arınmış şekilde yaşayacaktır. elindeki heykelciği sırtına taş bağlayarak gölün çevresindeki en yüksek dağa yarı çıplak şekilde çıkartmaya çalışır. bir çok sefer heykel elinden yuvarlanır ve tekrardan başlar aslında burada sisifos'a gönderme yapılmış olabilir. tüm bunlar olduktan sonra bir gece ansızın göldeki tapınağa bir kadın çocuğuyla birlikte gelir, kadının suratını kapatması çocuğunu istemediğinden duyduğu utancı hatırlatır ister istemez. ve böylece düğüm tamamlanır.
ve ilkbahar, her şey birbirinin aynı biçimde devam eder...
atmosferi açısından çok beğendiğim bir filmdi, müzikler, oyunculuklar çok iyi zaten o konuda bir şey demeye gerek yok. önemli ve izlenmesi gereken üzerine uzun uzun düşünülüp öyle yorum yapılması gereken bir film...
öncelikle çocukluk yılları ile hayatımızın ilkbaharı başlamış oluyor. hayatı öğrenmeye çalışan çocuk neyin iyi veya neyin kötü olduğunu bilemeyecek kadar taze bir ruha sahip. çocukluğun masum ve bir o kadar acımasız dürtülerini göz önüne sermiş...
yaz, ilk aşk, heyecan dolu bir genç, sevginin ve bağlılığın öğrenilmesi, sarı ve sıcak taze bir yaşam. hayatın keşmekeşine adım atarken gençliğin heyecanı ile yaşayacaklarından habersiz bir şekilde o büyülü gerçekliğin içine adım atar ve sahne kapanır.
sonbahar, yaşlı keşiş gencin kendisini bırakmasından sonra tek başına yaşamaya devam ederken bir gazete parçasında gördüğü haberden sonra yaşanacakları önceden seziyor sanki, döngünün kendisi için sona yaklaştığının farkına varıyor. genç keşişimiz hayatın sarı ve sıcak hayata atılırken hesap etmediği şeyleri yapacaktır ve insanların gerçek yüzleriyle karşılaşacaktır. ve maalesef bunun iyi sonuçları olmayacaktır. acının ve ölümün ayıdır sonbahar ve yolculuk bu yöne devam edecektir...
kış, her kış aslında bir ilkbahara gebedir, ana karakterimiz artık ustasının yerini alacaktır. ve döngüye hizmet etmeye başlayacaktır. yalnız başına ve nefretten arınmış şekilde yaşayacaktır. elindeki heykelciği sırtına taş bağlayarak gölün çevresindeki en yüksek dağa yarı çıplak şekilde çıkartmaya çalışır. bir çok sefer heykel elinden yuvarlanır ve tekrardan başlar aslında burada sisifos'a gönderme yapılmış olabilir. tüm bunlar olduktan sonra bir gece ansızın göldeki tapınağa bir kadın çocuğuyla birlikte gelir, kadının suratını kapatması çocuğunu istemediğinden duyduğu utancı hatırlatır ister istemez. ve böylece düğüm tamamlanır.
ve ilkbahar, her şey birbirinin aynı biçimde devam eder...
atmosferi açısından çok beğendiğim bir filmdi, müzikler, oyunculuklar çok iyi zaten o konuda bir şey demeye gerek yok. önemli ve izlenmesi gereken üzerine uzun uzun düşünülüp öyle yorum yapılması gereken bir film...