Bazen bir hissiyattır
İnsan, değerlerinin kendi için olan anlamını yitirdiğini farkettiği an gelen hissiyattır. Artık çoğu şey anlamsızdır.
her insanın içinde biraz bulunduğunu düşündüğüm olgudur boşluk. sürekli olarak ondan kaçmaya ve hayatı daha fazla anlam yüklemeye çalışırız ve biz istediğimiz kadar çabalasak da o his orada, tam zihnimizin orta yerinde saklanır.
yaşamak karmaşık ve bir o kadar gariptir ama buna ve bunca tesadüfi olaya rağmen hiçbir şeye ve hiç kimseye hizmet etmez hayat. o başlı başına durur köşesinde. sen onu anlamlı buluyorsun ya da bulmuyorsun umrunda değildir onun, ki sen olmasan senin bilincin de olmasa o yine var olur. zamanın başlangıcından beri var olmuştur, belki de ondan bile önce.
bizler hayatın tesadüfi çocuklarıyız, evren oluşurken başlangıçta büyük bir boşluk vardı, sonra bir patlama ile bu boşluk dolmaya başladı ama bildiğiniz gibi ne kadar madde ortaya çıkmış olsa bile evrenin boşlukları tükenmedi. biz insanlar da var oluşumuzun temelindeki o boşluk hissini bir türlü atlatamıyoruz, sadece onu küçük parçalarla doldurmaya çalışıyoruz. ve kendimizi bir sınavımızın ve mükâfatımızın olduğuna inandırarak mutlu olmaya çalışıyoruz...
yaşamak karmaşık ve bir o kadar gariptir ama buna ve bunca tesadüfi olaya rağmen hiçbir şeye ve hiç kimseye hizmet etmez hayat. o başlı başına durur köşesinde. sen onu anlamlı buluyorsun ya da bulmuyorsun umrunda değildir onun, ki sen olmasan senin bilincin de olmasa o yine var olur. zamanın başlangıcından beri var olmuştur, belki de ondan bile önce.
bizler hayatın tesadüfi çocuklarıyız, evren oluşurken başlangıçta büyük bir boşluk vardı, sonra bir patlama ile bu boşluk dolmaya başladı ama bildiğiniz gibi ne kadar madde ortaya çıkmış olsa bile evrenin boşlukları tükenmedi. biz insanlar da var oluşumuzun temelindeki o boşluk hissini bir türlü atlatamıyoruz, sadece onu küçük parçalarla doldurmaya çalışıyoruz. ve kendimizi bir sınavımızın ve mükâfatımızın olduğuna inandırarak mutlu olmaya çalışıyoruz...