çocuk yapmayan evli çift

Sebebi bir sağlık sorunu değilse ne içip de bu kafaya ulaştılar öğrenmek istediğim ikilidir.

Kızsan erkeğe, erkeksen kıza öyle yada böyle günün 24 saati katlanmaya rağmen karşılığında sadece sex alma pahasına özgürlüğüne gem vurmaktır.

Halbuki bir tane pırtlat kalsın köşede zaten anan baban kaynanan kayınbaban büyütür besler sana da hazır çocuğa bakmak düşer.

Yaş 35i geçtikten sonra yapsan ne yapmasan ne.

çoçuk yapma sorumluluğunu almak istemeyen bir çift olabilir. yaşamak ağrısını hisseden iki insandır ve bunu başka bir canlıya yaşatmak istemiyorlardır. gayet normal bir durumdur benim açımdan. evli insanlar çocuk istemeyebilir. isteseler bile hemen karar vermemek gerekir. olayın sonuçlarını sonuna kadar irdeleyip öyle karar verilmesi gerektiğini düşünüyorum.

kadın olan cerrahi asistanıdır.

Bu çift biziz. Bu durum da eşimle karar verdiğimiz bir durum.

Bir kere biz hazır değiliz. İkincisi ülke ortam olarak "mükemmel , görüyorsunuz , anlatmaya gerek yok!!" durumunda olduğu için çocuklu bir aile olarak geleceğimizi tahmin edemiyoruz. Ayrıca dur bi evliliğin güzelliğini birlikte yaşayıp gezmenin keyfini bir kaç yıl yaşayalım da ondan sonra sorumluluk altına girelim.
Çocuğa büyümesi için güzel bir sosyal çevre ve iyi eğitim olanağı da sunmak istiyoruz. Bunu doğuda ne olduğu belirsiz dil ve kültür içerikli ilçelerde yapmak istemiyoruz.

Bunlara ek olarak sağlıklı bir evlilik ve sağlam temelli bir ilişki oluşturduktan sonra dünyaya bir birey getirmek istiyoruz. Bunun için de kendimizin çocukluktan çıkmamız gerekli (*)

Sonuçta "bol keseden atmak kolay" ne de olsa

KEdi sahiplenmek varken çocuk sahibi olmakta ne ? Dedirten başlık (*)

İnsanlar niye her şeye yorum yapma gereksinimi duyuyorlar acaba diye düşündüren, toplumumuzun özetini yansıtan bi başlık

(bkz:derdi bizi gerdi)

Kendi kararlarıdır, bizi ilgilendirmez.

Ben aslında anne-baba olan doktorları çok cesur buluyorum.

Oğlumun nöropediatri (umarım doğru yazmıştırım) doktoru da hamileydi. Muayene bittikten sonra bana iki ay sonra gebelik iznine ayrılacağını, o yüzden herhangi bir sorunda ulaşabileceğim doktorların isimlerini vermişti. İlk çocuğu olup olmadığını sordum. "Evet" dedi. "Evet ve uzun süre bekleyişin, tedavinin sonunda" dedi. Bütün iyi dileklerimi sundum ve tebrik ettim. Ama çocukların çoğunluğunun tedavisinin olmadığı bir bölümde çalışıyor olsaydım, galiba asla anne olmaya cesaret edemezdim.

Cerrahi isteyen bir bayan olark cocuk olmasa da olur diye dusunuyorum