dedikodu

insanın arkasından konuşmakla karıştırılsla da aslını bilmeden, duyulanlar ile konuşulup ithamda bulunmadır.



`orhan veli`nin çok güzel bir şiiridir ayrıca



Kim söylemiş beni

Süheylâ'ya vurulmuşum diye?

Kim görmüş, ama kim,

Eleni'yi öptüğümü,

Yüksekkaldırımda, güpegündüz?

Melâhat'i almışım da sonra

Alemdara gitmişim, öyle mi?

Onu sonra anlatırım fakat

Kimin bacağını sıkmışım tramvayda?

Güya bir de Galataya dadanmışız;

Kafaları çekip çekip

Orada alıyormuşuz soluğu;

Geç bunları, anam babam, geç;

Geç bunları bir kalem;

Bilirim ben yaptığımı.



Ya o, Muallâ'yı sandala atıp,

Ruhumda hicranın'ı söyletme hikâyesi?



ayrıca `levent yüksel` çok güzel seslendirmiştir.

Sürekli dedikodu ortamında bulununca ister istemez sizi de içine çeken hal ve tavırlarınızı etkileyen boş insan işi. Sadece dedikodu ve kaostan beslenen insanlardan korkan oldum.Hele hele en yakın çevresinin dedikosunu yapan insan düşman başına.

temelde derslere gitmediğimden ve arkadaş çevrem olmadığımdan maruz kalmadığım, staj döneminde sık sık muhabbetin içinden sıyrılmayı başardığım fakat intörnlüğümde bulunduğum her yerde, o ortamda bulunmayan herhangi bir kişi hakkında -bu kişi profesöründen personeline, asistanından hasta yakınına herkes olabilir- bir anda ortaya çıkabilen eylem.sonuç olarak son yılımda ben de az çok dedikodu sever bir insan oldum.

Fark etmeden bile yapılabilen ürkütücü eylem. Eskiden çok nefret ederdim şimdilerde maalesef arada yapıyorum. Bir zamanlar sınıfta hiç sevilmeyen bir çocuk vardı ama sevilmeme sebebi bence kıskançlık her neyse o sınıftan çıkar çıkmaz arkasından laf söyleyip durdular ben de sinirlendim tutamadım kendimi ne arkasından çıkar çıkmaz laf atıyorsunuz yüzüne de söylesenize dedim. Sonra dedi ki biri ben yüzüne de söylerim sonra ne mi oldu bu Kişiler benden de nefret etmeye başladı ama bahsi geçen diğer çocukla ertesi sene can ciğer olmuşlar bu da hayatın bir cilvesi.

Kuru iftira