senelerce çalışıp çalışıp en son tüm hayattan bezen insanın sendromudur hatta en son şöyle der
-Ölmeyecezz mi yaaa ?
-Ölmeyecezz mi yaaa ?
öz güveni yüksek bir arkadaş da olabilir.
Tıp öğrencisinin yaşamak isteyip de yaşayamadığı durumdur.
Bir kaç gündür içinde bulunduğum durum. Hergün kendime bir iş buluyorum. Bugün kitaplığımı duzelttim mesela. Dahiliye sınavına iki hafta kalmış bir öğrencinin yapmaması gereken ne varsa yapıyorum. Allah ıslah etsin beni.swh
Mezun olup hayata atılmak istemeyenler için doğal bir eylem. Adeta bir pasif direniş.
çalışmak isteyip çalışmayanlar ise bundan rahatsızdırlar. o sebeple oyalanacak işler bularak kendilerini rahatlatmaya çalışırlar.
çalışmak isteyip çalışmayanlar ise bundan rahatsızdırlar. o sebeple oyalanacak işler bularak kendilerini rahatlatmaya çalışırlar.
Ben şahsen öyleyim. Benim şahsen asıl çalışmam gereken son hafta hep başıma kötü şeyler geldi o kötü oldu.
Açıkçası ben düzenli çalışmayı hiç beceremeyen, okullarda rehberlik hocasının verdiği programları sallamayan, zaten bir gün bile okula isteyerek gitmemiş bir insanım.
Neden tıp fakültesine geldim ki ben alla alla?
Açıkçası ben düzenli çalışmayı hiç beceremeyen, okullarda rehberlik hocasının verdiği programları sallamayan, zaten bir gün bile okula isteyerek gitmemiş bir insanım.
Neden tıp fakültesine geldim ki ben alla alla?
Bı ara başımda olan durumdur. bı sene öncesinin harika puanları ve ortalamasının rehavetine kapılıp ertesi seneyi mahvetmişliğim vardır.
Çok şükür bitti o tembellikler
Çok şükür bitti o tembellikler
Hicbir zaman harika bir ortalamasi ve calisma istegi olmayan ben intornluk donemine ayak basinca tus ile karsilasmis ve yine o mukemmel fitri ozelligimi gostererek calismak istemiyorum demisimdir. Hayatta bazi seyler ve bazi zamanlar bir kere onumuze cikiyor. Ben tercihimi intornlugumu gercek bir intorn gibi gecirmek icin kullandim. Muhtemelen zorunlu gorevimi de gercek bir zorunlu ve zorlu gorevmis gibi yapicam. Ha bikmayacak misin zorluklardan renovatio diyorsaniz evet bikicam. Iste o zaman da calismanin zamani gelmis olacak ve istekli bir sekilde calisicam. Evet yarin olebiliriz belki evet hayat kisa kendimizi zorlayalim bir yerlere gelelim falan da yani bu hayata da bir kere geliyorum be kardesim. Hic bitmeyecek bir calisma temposu nereye kadar ruhsal bir patlak vermeden surebilir ki ? Benim icin ilk dakikada patlar. Tabi kendini tanimakla da alakali bir durum. Yani ben calismayan adama saygi duyuyorum en az calisip hayatini o yonde cizen kisiye saygi duydugum kadar.
tatildeyseniz çok normaldır. oh bee dünya varmış.
Üstüne sınıfta kalıp bundan rahatsız olmak