doğum günü depresyonu

Hayatının 1 yılının daha boşa geçtiğini anlayan her insanın yaşabileceği bunalım hali. Malum günün bir gün öncesinde başlayan o boşluk hissi, yapılan sürprizlerle, gelen aramalarla, atılan mesajlarla daha da kötü bir hal alır. Haykırmak ister insan: " ne diyorsunuz? Beni yalnız bırakın!" Diye. Ama sırf eş dost üzülmesin diye, samimi veya değil, tüm kutlamaları güler yüzle karşılamanız gerekir. Yaşadığınız hüznü kimseye anlatamazsınız, asla gerçekleşmeyecek samimi beklentilerinizin o acı hissini tarif edemezsiniz. Tüm gün güzel/yakışıklı görünmeniz gerektiği baskısını üzerinizden atamayıp, kasılacaksınızdır. Bir an önce bitsin istersiniz bu gün. Kimine göre ruhunuz ölmüştür, kimine göre fazla acı yaşamışsınızdır. O ya da bu, mutsuzsunuzdur işte. Çocukken heyecanından uyuyamadığınız o efsanevi günün bitmesi için uyumak ya da kaybolmak ister hale gelirsiniz. Böyle bir şeydir bu depresyon. Mutlu deseniz olamazsınız, mutsuz olmaya zaten hakkınız yoktur. Yorucudur. Tarifi zordur.

Geçmiş bir yılı falan düşünmem ama benim de çok zoruma gider doğum günüm. Kendimi en değersiz hissettiğim gün doğum günüm. Yapmacık insanların formaliteden doğum günümü kutlaması beni ırrite eder zaten min. İnsana söylerim. Ve tabiki bir ses beklediğimiz insanların da sessizligi var ya da yeteri özeni göstermemesi. Doğum günlerini sevmem en çok da kendiminkini

Valla hep doğum günümün neşe ile kutlanmasını isterim. Hiçte böyle olamıyor maalesef. Artı üstüne bir yıllık yaşanmışlık olarak eklenenlerde var.



Tek çare teomandan bugün benim doğum günüm şarkısını dinlemek.

Arkadaşımın doğum günü dündü, Kutlamadık bilerek. Bugün de beraber yemekten sonra tatlısını yedirdik doğum gününü kutladık . bir nevi sürpriz yaptık kendimizce. Dün morali bozuktu hatırlanmadığını zannettiği için olabilir.

Doğum günüm iğrenç bir tarihte olduğu için sadece doğum günlerinde değil o iğrenç ay aklıma geldiğinde dahi benim doğum günüm neden böyle diye isyan ediyorum. İnsanların doğum günü 7 Nisan, 15 Mayıs, 20 Temmuz ne bileyim güzel günler işte.

Sıçayım doğduğum güne!

dogum gunum yaz aylarina geldigi icin kucukken arkadaslarim dogum gunlerini sinifta kutladiginda imrenirdim hep. Buyudukce yeni bi yas almak beni uzmeye, korkutmaya basladi. Sanki yasimin karsiligini veremiyormusum gibi geldi hep. Facebookta dogum gunumu kutlayan arkadaslarimin zoraki yaptiklarini bilsem bile gururumu oksuyordu biraz ama ne biliyim. Mumlari uflerken tuttugum dilekler de kabul olmadi, insanin sevki kiriliyor be sozluk.

Etraftaki arkadaşların her hareketinde şüpheler bulup altından sürpriz çıkmayınca katlanarak artan durum. -

Samimiyetsiz ve yapmacık kutlamaları duymaktansa bu özel tarihi gizli tutmayı tercih etmek daha mantıklı belki de. Biri sizi hayatı için önemli bir konuma koyuyorsa zaten bir şekilde öğrenir ve gerekeni yapar-

(bkz:beklentiyle girilip depresyonla tamamlanan gün hatta hafta)

Bugün doğum günüm :) yeni okulumda doğum günü tarihimi yanlış söylediğim için kutlanamadı ve tatlı bir linç yedim son 5 yıldır ilk kez gününde kutlanmadı hatta sabahdan acaba gerçekten doğum günüm bugün değil mi tarzı kaygılara da düştüm ama akşamın şu vakti akrabaların arayıp kutlayınca eski dostlar mesaj atınca aman bee diyo insan bırak kutlanmasınn bırak yaşlanayım bi yılım daha çöp gibi geçmiş olsun ama şu insanlar bi günde olsa yazsın arasın sorsun diyo iyi insanlar iyi ki var*

Doğum günü 29 şubat olanlar için muhtemeldir.

dile getirmesen de net bir yaş, yıl hedefi koymasan da insanın şu yaşlarıma gelince şöyle bir hayatım olur böyle değişirim, şu hayalimi gerçekleştirmiş olurum gibi düşünceleri oluyor içinde bir yerlerde.

her doğum günümde ben bir ne haldeyim diye bakarım kendime, küçüklükten beri kurulan 'gelecekteki ben' hayallerime ne kadar yakınım diye. sonrası sen depresyon de ben hüzün, efkar diyeyim.

Her sene yaşadığım, baya baya duygusal olarak çöküp kendimi unuttuğum şey.

Doğum günlerinde karşılık beklemem aslında. Ben onlarınkini kutladım onlar kutlamadılar gibi bişey değil o içimdeki hüzün.

Gardımı düşürdüğüm gündür doğduğum gün. Her sene birini bekler dururum. Küçük çocuklar gibi beni hatırlamasını dilerim birinin. Günlerce aylarca istemişimdir, bir kere daha sadece bir kere daha konuşalım...

en çok da doğum günümde isterim onun kelimelerine sığınıp sarılmayı. Ama o beni asla hatırlamaz.