Bir hafta sonra son komite sınavım var. Tam bir hafta sonra, bugün.
Finale 4 haftam, son komiteye 1 haftam var. Ortalamam sınırdan geçme notu.
Başımı yastığıma koyduğumda aklımda dönen kurgular, bütünlemenin nasıl bir kaygı olduğu, gerçekleştirmek istediğim hayallerim, finale kadar izlemem gereken strateji, son komiteyle ortalamayı yükseltip finali rahatlatma planları...
Geçen sene de kılpayı geçmiştim, sınırdan. 2 sene sonunda ilk kez nasıl çalışmam gerektiğini kavramışken saatlerin böyle hızla ilerlemesi beni korkutmamalı, değil mi? Hayatın sonu değil ya.?
Elimden gelenin daha fazlasını yapamam ki. Evet ama elimden geleni yapabilirim. Zaten fazlasını düşününce yoruluyor insan. İster "oluruna bırakmak" diyelim, ister "tevekkül". Eğer kalbime ayıracak birazcık bile vaktim de yoksa, ne manası var ki yaşamanın, gökyüzünün mavi olmasının, güllerin güzel kokmasının..? Kırılmaz mı kalbim, ona paha biçersem?
Finale 4 haftam, son komiteye 1 haftam var. Ortalamam sınırdan geçme notu.
Başımı yastığıma koyduğumda aklımda dönen kurgular, bütünlemenin nasıl bir kaygı olduğu, gerçekleştirmek istediğim hayallerim, finale kadar izlemem gereken strateji, son komiteyle ortalamayı yükseltip finali rahatlatma planları...
Geçen sene de kılpayı geçmiştim, sınırdan. 2 sene sonunda ilk kez nasıl çalışmam gerektiğini kavramışken saatlerin böyle hızla ilerlemesi beni korkutmamalı, değil mi? Hayatın sonu değil ya.?
Elimden gelenin daha fazlasını yapamam ki. Evet ama elimden geleni yapabilirim. Zaten fazlasını düşününce yoruluyor insan. İster "oluruna bırakmak" diyelim, ister "tevekkül". Eğer kalbime ayıracak birazcık bile vaktim de yoksa, ne manası var ki yaşamanın, gökyüzünün mavi olmasının, güllerin güzel kokmasının..? Kırılmaz mı kalbim, ona paha biçersem?