yalnızlık,parasızlık,yanlış arkadaş ve yanlış zamanda aşk seçimiyle daha da derinleşir.
hani kimseye bir şey anlatamazsın ya, aslında bir sorun da yoktur zaten ama kendini iyi hissedemiyorsundur. daha doğrusu ne hissettiğinin farkında değilsindir. hayatta bir amacın yokmuş gibi, kimseden değer görmüyormuş gibi... gülerken bile içinden gelerek mi gülüp gülmediğini merak edersin. bilmiyorum, belki de hiç böyle bir duygu yoktur belki sadece ben yaşıyorumdur bu durumu.
Bende var bu. Demek ki bunu yaşıyorum son 2 senedir. Tam olarak tarif edemiyorum, ortada büyük bir sorun yok. Başka insanlar aman be abi salla tadında yaklaşırken bana büyük bir sorun gibi görünüyor. Ama aslında hayatın akışına bakıldığında da bir problem yok kendi adıma bir şey dışında. Bu demek ki bahsettiğim şey. Tam olarak ne yapmak istediğimden, nereye varacağımdan emin değilim. Kısa zamanda Manevi olarak tatmin olacak ve insanlığa bırakacak bir şeyler yapmak istiyorum.
Son zamanlarda bebek doğum videoları, anneleriyle babalarıyla oynamaları ve diyalogları, askerlerin eve dönüş videoları, ömür dediğin, yavrusunu koruyan aslan :)... Tarzında videolar izliyorum sürekli kendimi düşünerek, imrenerek. Eve kapanınca da iyice koptum hayattan 4 aydır, asosyallik ve yalnızlık daha da kötü etkiledi beni. Kendi kendime diyaloglu, büyük senaryolu hayaller kurmaya kadar vardı iş. Hem de bunu günde 4-5 saat civarı yapıyorum. Yaş da daha 20, çok erken koptuk, umutsuzluk için çok erken aslında.
Son zamanlarda bebek doğum videoları, anneleriyle babalarıyla oynamaları ve diyalogları, askerlerin eve dönüş videoları, ömür dediğin, yavrusunu koruyan aslan :)... Tarzında videolar izliyorum sürekli kendimi düşünerek, imrenerek. Eve kapanınca da iyice koptum hayattan 4 aydır, asosyallik ve yalnızlık daha da kötü etkiledi beni. Kendi kendime diyaloglu, büyük senaryolu hayaller kurmaya kadar vardı iş. Hem de bunu günde 4-5 saat civarı yapıyorum. Yaş da daha 20, çok erken koptuk, umutsuzluk için çok erken aslında.