sâhip olmadığım, olmayacağım ve olmamaktan ötürü hiçbir eksiklik hissetmediğim; bir çeşit kolektivist zırvası. sosyal interaksiyonlarımızda, yüksek liberter-ahlâkî ilkelerimizin dışında hiçbir şeye gereksinimimiz yoktur. liberter ve individüalistik prensiplerden yoksun empati, sosyal interaksiyonlarda başarıyı değil; suçu hoşgörme, toplumculuk, kolektivizm, kötüye göz yumma gibi gayriahlâkî prosesleri tetikler. bizim ahlâkî prensiplerimizde empati, insanlara hoşgörü gösterme, suçluya/alçağa merhamet etme, gülümseme, vicdan, egaliteryanizm tabanlı sosyal adâletçilik, politik doğruculuk gibi bireye maladaptif yönelimler yoktur. gereken neyse, o uygulanır ve bunun için empati gibi primitif/aşağılık bir hissîyâta zerre başvurulmaz. empatiden yoksun, yüksek matematiksel ilkeleri olan liberteryenizm, toplum ahlâkı için tek yoldur.