eski günleri özlemek

yeni günlerin tatsız olmasından kaynaklı bir insan hissi.

Hakkında kararsız kaldığım konu. Ne zaman bu şehre dönsem bir tuhaf hissederim, eski günleri mi özlüyorum acaba diye.

Ama sanmıyorum. Olsa olsa bilindik bir şehirde yaşanan mutsuzluğun bilinmeyen bir şehirde yaşanan mutsuzluğa yeğ hissettirmesidir.

Geçenlerde lisenin başı ortaokulun son yıllarında arkadaşlarımla o aralar sıkça oynadığımız oyunu indirdim. S4 League diye bir oyundu, hesabıma girdim bir iki oyun attım filan ancak bunu yapmaya nasıl karar verdiğimi neden indirdiğimi hatırlamıyorum. Her neyse o dakikadan itibaren içime fevkalade bir sıkıntı çöktü o zaman kurduğumuz grubu oyuna son giriş tarihlerinin yıllar evvel olması filan değişik bir sıkıntı yarattı içimde. Kendimi bir anda tüm eski ve artık görüşmediğim arkadaşlarımla dolu bir dijital mezarlıkta buldum. Oyunu kapatıp sildim direkt fakat bir haftadır düşünmeden edemiyorum. Belki hayatım o günlerden beri bir çoğuna göre daha iyi seyretmesine rağmen neden sadece benim geçmişten kopamayan o kişi olduğumu neden oyunu indirdiğimi neden diğerleri için çok da mühim mesele değilken benim böylesine hastalıklı bir ruh haline büründüğümü.

Eski günleri özlemenin tonunu sepya hayal ederdim hep ancak anladım ki bunun romantik sıcak bir rengi de tarafı da yok. Gözlerimi yakan rahatsız hissettiren ve arada yanıp sönen beyaz floresan lamba gibi bir şey.

Tanım: ağızda buruk bir tat bırakan ruh hali.

artık çocuk olmadığını fark ettiğin andır.

2005-2010 arası en güzel yıllar.

henüz daha iyi günler yaşanmadığındandır

Bazen o bahçede güneşin batışına kadar oyun oynadığım zamanı anımsarım..sene 2000 falan.tek derdim oyunlarda kiminle eşleşsem,hangi oyunu oynasak,anneme seslensem de su atsa..sene 2008,ilkokuldan mezun olurken yaşadığım mutluluk ve gurur.aynısını tıpı bitirirken yaşayamadım.sene 2012 tıpı kazandığımda duyumsadığım heyecan.fakülteyi 2.likle bitirirken hissedemediğim..sene 2015 çok aşık olmam.denizin kokusuyla onun kokusunun karışması.onun yanına gelirken yaşadığım korkuyla karışık mutluluklar,onu görünce hissettiklerim..2017 den sonrası artık benim için lağım.ne oldu da bu hale geldim bilmiyorum.tek bildiğim artık sadece yaşayan bir ölüyüm.ekg düz çiziyor ama hayati fonksiyonlarım yerinde.bu saatten sonra eskisi gibi olabilir miyim? Aslında istediğim bir iki birşey var.Zor mu gerçekleşmesi derseniz..Teğet geçti aslında olabileceği bir zaman yakalamıştım.Tek bildiğim olmasını çok istediğim.Belki o zaman yine hayata dönerim

Edit:hayat elinizden kayıyormuşçasına hızlı geçiyor.yetişemedim hızına.öylece izliyorum sadece.

Hayal ettiğim şeyleri yaşıyorum ve hayalini kurduğum kadar zevk alamıyorum özledim eski günlerim

eskiye özlem geleceğe umut. bugünü yaşanılır kılan şeylerdir.

bizim ülkede genel anlamda -ymış gibi yapılan ama aslında olmayandır.
eğer samimi olarak eski zamanları özleseydik, şu anda yaşadığımız zamanı berbat edecek şeyleri kendi elimizle kendimize yapmazdık.
eğer gerçekten eskiyi, an'anelerimizi, değerlerimizi, şanlı tarihimizi, cumhuriyet'in parlayan ışığını ve atatürk'ün bize öğütlediklerini, halk kültürümüzü, kolaya kaçmamayı zoru başarmayı seviyor olsaydık
şu an böyle çözülmüş birbirine güvenmeyen, kinci bir toplum olmazdık.
uslu çocuklar olarak kalsaydık o merak ettiğimiz şirinleri görecektik belki de.
kalmadık...
***
peki eskiyi gerçekten özleyip ona göre yaşayanlar, toplumlarındaki "solidarite"si çözülmeyeni, bencilleşmeyeni var mı bu dünyada?
çok az, belki birkaç ülke.
çünkü modern tüketim kültürü global bir ben-merkezcilik yarattı. herkes toplumu değil kendi küçük lanet benliğini önemser hale geldi. insan kendi başına kalınca işe yaramaz bencil bir şempanzeden farkı olmadığının farkına varamadı.
insanın kalitesi de 20 yıl önce aldığın kot pantolonun kalitesinin düşmesi gibi düştü.
***
ne yapacağız?
buna baş kaldıracağız. toplum için, ulusumuz için çırpınacağız, tek başına değil, hep beraber. bizi biz yapan ne varsa onu bileceğiz ve hayatımıza tatbik edeceğiz.
işte o zaman eskiyi özlemez hale geliriz.