kendimde fark ettiğim durum. çevremde bir şekilde deşifre olduktan sonra dilim eskisi gibi özgür olamadı. her şeyi ölçeyim, tartayım diye yazarken bir de baktım ki bu ben değilim, eski ben gibi yazamıyorum. yapacak bişe yok, hayat devam ediyor.
Şiir yazamayınca delirdiğim andır. ne oldu hislerimi dökemeyecek kadar, ne oldu bir şiirin satır arasındaki nazı hissedemeyecek kadar? bu durum beni üzüyor sözlük.
ve şunu da farkettim sürekli mesajlaşmaya başlayınca da eskisi gibi konuşamıyorsun. WhatsApp emojilerini tarif edip duygularını anlatıyorsun. hale bak. yazıklar olsun bana.