evlenme sayısının düşmesi

tüik'in açıkladığı istatistiklere göre 2004 yılında evlenen kişi sayısı 615 bin iken, 2016 yılında bu rakam 594 binlere gerilemiş.



temel nedenin ekonomik olduğunu düşünmekle beraber, yeni neslin evliliğe bakış açısının da değiştiğinin bunda pay sahibi olduğunu düşünüyorum.

Gereğinden fazla olan evlenme oranlarının normal değerine ulaşması için yıllar boyu devam etmesi gereken eylemdir.



İnsan doğar, büyür, evlenir, çocuk yapar, çevresine evlenmesi için baskı yapar, yaşlanır, ölür diye bir şey yok. Eğer mutluluksa, huzursa, mesut olmaksa amaç; evlenmek için çok sayıda şartın olgunlaşması gerekir. Bu da herkese denk gelmez. Bir toplumda bu kadar çok evlilik olması, birlikte olmaması/ daha da önemlisi genetiğini aktarmaması gereken insanların bir araya geldiğinin göstergesidir.

(bkz:cahil çevre baskısı)



Gel gelelim bu düşüş aldatıcıdır. Bu düşüşün sebebi evlilik kurumuna olan saygının azalmasından ileri gelmektedir. Dolayısıyla sosyal ilişkilerdeki çöküş devam etmektedir. Maddi ve daha önemlisi manevi olarak bakılamayan, yetiştirilemeyen birey sayısı hiç olmadığı kadar hızla artmaktadır. Bu bireylerin kalifiye ebeveynler olmasını beklemek hayalden öteye gitmeyecektir.

Çünkü neden evleniyor bu insanlar..??

(bkz:hala evlenen insanların olması)

(bkz:21.yy'da evlenmek...)

Aşağıdaki gibi haberler görmek istenmiyorsa acil çare bulunmaması gerekli olan bir gelişme.



(bkz:salatalık fiyatlarındaki muazzam artış)

(bkz:sabunda çift haneli enflasyon şaşırttı)

(bkz:kaht-ı rical)

gereksiz olmasındandır

Belki adaletsiz boşanma şartları ve ağır nafakaların etkisi de vardır. Kariyer ve eğitim sürecinde demirin tavının geçmesi de bir etken olabilir. Ancak gelişmişliğin bir göstergesi olmaktan uzak, belki batılılaşma ölçeği sayılabilecek istatistik.



II) Kültürel dejenerasyonun bir parçası. Hayatımız değişiyor, yaşayışımız. Biz değişiyoruz, ancak bir şeyleri kaçırıyoruz.



Yaşlılık ve ölüm her yüzyılda var olacaklar, 6 kişilik bir koğuşta ölümü bekleyen mutsuz ihtiyarlardan olmamak için hiçbir sebebimiz yok.



Ayrıca:

Kadim kaideleri çiğnemeyi asillik sanmak, bencillikle bezenmiş fikirlerimiz ve davranışlarımızı özgürlük zannetmek, kibirli benliğimiz yaşamın gerçekleriyle yüzleştiği vakit, öldüğümüz vakit, bizim pişmanlığımız olacaklar.

bir gün bakarsınız

şu güzelim bilgiç beynimi kırıp

teneşir tahtası olarak kullanabilirim