İnsanın içini ısıtan bir renk. Hani böyle kış gelmiştir, akşam vakti evinde sıcacık otururken perdeyi aralayıp bakarsın ya. İşte o an dışarının her zamanki lacivert karanlığına değil de böyle havaya turuncu oralet tozları serpmişler gibi bir görüntüye bakarsın. Daha o andan yerlerde minik minik yeni yeni tutmaya başlamış karları görmeden anlarsın karın yağdını. Veya gece uyandığında pencereden içeri giren aynı turuncu ışıktan anlarsın. Ama bu sokağın her zamanki turuncu ışığından biraz daha farklıdır. Biraz daha peri tozu katılmış gibi gözükür sanki. zaten herbir kar tanesini ayrı bir melek taşıyor dememişler miydi bize?
gece kar bastırınca geç saatlerde, evde herkes uyurken, kalorifer artık sönmüş gibiyken hafif bir titremeyle soğuk ayaklarla odaya girip yatağın içine gömülünce karşımda görüp görebileceğim en güzel manzaradır turuncu gökyüzünden çıkan şekilsiz, çılgın yağan kar taneleri...
benim yatağım pencerenin tam karşısında. ne zaman kar yağsa yatağı ittirip ayak tarafına yatarım. sırt üstü uzanırken gökyüzüne bakınca karlar üzerime yağacakmış gibi olur. yumuşacık elyaf yorganımın içinde huzurla uykuya dalarım. çinko çatıdaki çıtır çıtır yağmur sesi kadar güzel bir şeydir...