gitmek

Kimi zaman kolay olanı seçmek, zordan kaçış, her şeyi geride bırakmaktır. Kimine göreyse başka çaren olmamasıdır. Bazen cesaret örneği olsa da genellikle korkaklıktır. Her şeyi göze almadan bir yola çıkanlarda görülür.



"herkesi ve her şeyi karşımıza almadan ne sen leyla olabilirsin ne de ben mecnun"

Gitmek kolay, ya sonrası...

(bkz:3 ayak mı var)

(bkz:tövbe yarabbim)

gitmek kolay da asıl birini/birilerini/bir şeyleri bırakıp gitmek zor. bir de gidenin arkasında kalan olmak var. ortam dumanaltı

Şunu anladım ki; gitmek zormuş. Ama arkada kalan kişi olmak kadar zor bir şey yok. Giden, öyle olması gerektiği için gider. Peki ya kalan ne yapsın ? İnsan içindeki yangınla nasıl yaşayabilir ? Hiç sevmeyen biri neden beklenilir, hem de geri geleceğini umut ederek ? Allahım sen bana yardım et

Soracaksın; nasıl gidiyorsun?
Iyi bir gitme mi senin gitmen yoksa arkada bir yaş bırakıyor mu?
Iyi gidenlere dayanirim aşk değilse ,kötü gidenlerle kanarım. Siz hep iyi gidin emi...

Mutlaka iki taraftan birine şiddetli hasret yaşatır..

Depresif durumlarda yapmak istediğim eylem .

Hem çekici hem korkutucu eylem. Kaçtığınız şeye göre sorunları çözme gücü değişir. Kendinizi geride bırakıp gidemezsiniz mesela.

Gidememek değil de gidince dönememek korkutuyor. Belki geride bir şey kalmadığından, belki ya gururumu yenemezsem düşüncesiyle, belki de ya kal demezse kuruntusuyla... Kısacası dönememekten korkan zaten gidememiştir diyorum.

İnsanın aklından bir kere geçtikten sonra bir hastalık gibi tüm zihne kendini fark ettirmeden sinsice yayılır. Bir şehirden bir insandan bir evden bir aileden her şeyden gidebilirsiniz. Hatta günü geldiğinde kendi benliğinizden bile koparcasına gidersiniz. Ve gittiğinizi giderken değil. Gittikten sonra fark edersiniz. Yeri geldiğinde tereddüt etmeden yapılması gerekir. Belki fark etmeden yine kendinizi aynı yere dönmüş bulursunuz.



Ayrıca can yücel şiiri.



bu günlerde herkes gitmek istiyor 

küçük bir sahil kasabasina 

bir baska ülkeye, daglara, uzaklara... 



hayatindan memnun olan yok. 

kiminle konussam ayni sey... 

herseyi, herkesi birakip gitme istegi. 



öyle "yanina almak istedigi üç sey" falan yok. 

bir kendisi 

bu yeter zaten. 

herseyi, herkesi götürdün demektir.. 

keske kendini birakip gidebilse insan. 

ama olmuyor. 



hani kendimizden raziyiz diyelim, öteki de olmuyor. 

yani herseyi yüzüstü birakmak göze alinmiyor. 



böyle gidiyoruz iste. 

bir yanimiz "kalk gidelim", 

öbür yanimiz "otur" diyor. 



"otur" diyen kazaniyor. 

o yan kalabalik zira... 

is, güç, sorumluluk, çoluk çocuk, aile, 

güvende olma dugusu... 

en kötüsü aliskanlik 

aliskanligin verdigi rahatlik, 

monotonlugun dogurdugu bikkinligi yeniyor. 

kaliyoruz... 

kus olup uçmak isterken, agaç olup kök saliyoruz. 



evlenmeler... 

bir çocuk daha dogurmalar... 

borçlara girmeler... 

isi büyütmeler... 

bir köpek bile bizi uçmaktan alikoyabiliyor. 



misal ben... 

kapidaki rex'i birakip gidemiyorum. 

degil busehirden gitmek, 

iki sokak öteye tasinamiyorum. 

alip götürsem gelmez ki... 

bütün sokagim köpegim oldugunun farkinda 

herkes onu o herkesi seviyor. 

hangi birimizle gitsin? 



"sirtinda yumurta küfesi olmak" diye bir deyim vardir; 

evet, sirtimizda yumurta küfesi var hepimizin 

kendi imalatimiz küfeler. 



ama egreti de yasanmaz ki bu dünyada. 

ölüm var zira. 

ölüme inat tutunmak lazim. 



barik ufak kaçislar yapabilsek. 

var tabi yapanlar, ama az 

sadece kaymak tabakasi 

hepmiz kaçabilsek... 

bütçe, zama, keyif... denk olsa. 

gün içinde mesela... 

küçücük gitmeler yapabilsek. 



ne mümkün 

sabah 9, aksam 18 

sonra baska mecburiyetler 

sikisip kaldik. 

sirf yeme, içme, barinmanin bedeli 

bu kadar agir olmamali. 



hayatta kalabilmek için bir ömür veriyoruz. 

bir ömür karsiligi, bir ömür yani. 

ne saçma... 

bahar midir bizi bu hale getiren? 

galiba. 



ben her bahar asik olmam ama 

her bahar gitmek isterim. 

gittigim olmadi hiç. 

ama olsun... istemek de güzel

her şeyin zıddıyla kaim olmasından mütevellit aklıma şu dizeleri getirmiştir

hayatın kuralı bu yeğen...
ne kadar uzağa gidersen git
başladığın yere dönersin sonunda.
ne kadar değişirsen değiş
nerede mutlu olduysan
hep oraya çevirirsin kafanı.
ne kadar terbiye etsen de
susturamazsin içindeki canavarı
nereye gidersen git yeğenim
şunu unutma;
herkes gün olur evine döner.
(bkz:ramiz karaeski)

artık gitmek gerek der şair.

"Gitmeseydi" dediklerinize gönderebileceğiniz görsel ektedir.