video
Cahit sıtkı tarancı'nın ölüm döşeğinde hastalıklar içinde kıvranırken dahi hiçbir ağrı, sızı ve acının kendinden baskın gelemediği yaşama arzusuyla kaleme aldığı şiiridir. Bu öyle büyük bir arzu, öyle bir hayata tutunmadır ki Geçirdiği kaza sonrası kısmi felç olup yatağa bağlı kaldığı halde şairimize "her mihnet kabulüm, yeter ki gün eksilmesin penceremden" mısralarını yazdırmıştır.Şiirimiz için buyrun
ne doğan güne hükmüm geçer,
ne halden anlayan bulunur;
ah aklımdan ölümüm geçer;
sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.
ve gönül tanrısına der ki:
- pervam yok verdiğin elemden;
her mihnet kabulüm, yeter ki
gün eksilmesin penceremden!