hayatına birini almak

kalp kırıklığından sonra birini özel alanına almak, ona güvenmek , kendini açmak neden bu kadar imkansız görünür? nedir sebebi? Kaybedilen güven mi? Harcanan zaman mı? yoksa hatıralar mı bizi engelleyen ey sözlük?
Yalnız ölmeyeceğiz değil mi?
(https://www.youtube.com/watch?v=by-Uhh5DE0k)

Kontrolü kaybetme korkusu olan bir kişi için çok zor olan bir durumdur.Güvenli limanda kalma isteği sebebiyle yeni biriyle tanışıp anlaşmak yerine tanıdıklarimizla idare etmek isteriz. Yeni biri yeni sorun demektir. Düzgün bir psikoloji değil gördüğünüz gibi. Yeniliklere açık olmak lazım. O insan sizi yemeyecek ama yiyecek gibi gelir çünkü anksiyeteli birisinizdir. Hep kaçarsınız. Korkarsınız bilinmeyenden.

ailenin konulması gerektiğini düşünüyorum merkeze kendi aileni kurunca da kendi aileni.

hayatımız üzerine inşa etmek için en sağlam temel bence.

Zor, çok zor.

Artık iki kişilik düşünmeyi ve buna göre yaşamayi gerektirir.

Uzun bir süre yapmayı düşünmediğim şeydir

Kontrol manyağısındır. Hayatında genel olarak hiç ama hiçbir şeyi rahat bırakamazsın. 10 sene sonrasını bile düşünürsün.

Her şeyin kar zarar, artı eksi hesabını yaparsın. Hayattan pek keyif ve heyecan almazsın bu yüzden gönül işleri konusunda. Ama kalbin de kırılmaz, stabil kalırsın.

Sonra bir gün birisi gelir, dersin ki: "bir kere, ulan bir kere bırak dağınık kalsın." Ve hayatına alırsın birini. İleride yollarınızın ayrılacağı bal gibi belliyken hem de. Bir süre görmezden gelebildiğin kadar gelirsin çünkü yaşadığını hissetmişsindir.

Sürekli düşündüğün, seni seven ve isteyen biri olduğunu bilmenin verdiği güzel hisler...

Velhasıl sonra uyanırsın. O hayatına aldığın kişi de (ve tabii seni de hayatına alan) uyanır. Rüya bitmiştir. Hepsi yalan olur. Yine de bir süre yaşadığını hissetmişsindir.