kişinin her zaman önceden göremediği hayırlı olan durum.
istediğim bir şey için dua ederken en çok kullandığım kelimelerden. çünkü öğrendim ki istediğim şey öncesinde çok iyiymiş gibi görünüp felaketim olabilir.
tıbbiyeli için en basitinden örnek vereyim, sözlüye bir gün kala en malign hocanın size denk geleceğini öğrenir ve kahrolursunuz. benign hocaların gruplarında kalma oranı %5 iken sizin grubumuzda kalma oranı en iyi ihtimalle olacaktır. (tıbbiyeliler böyle oranları hesaplamayı çok sever.) sözlü günü gelir. karşınıza şu ihtimaller çıkabilir:
malign hocanın işi çıkacak ve iki gündür kendinizi harap etmeniz boşa çıkacaktır. (o an için problem olmasa da üzüntüler zamanla birikip sağlığınızı bozar.)
malign hocadan gireceksiniz ama çok iyi bildiğiniz konudan soru gelecektir.
malign hocadan girecek ve kalacaksınızdır.
benign hocadan girseniz bile bilemeyeceğiniz soru gelebilirdi.
benign hocadan girecek olup sevinip bir gün önceden çalışmasaydınız benign hocanın işi çıkıp gidebilir ve malign hocaya düşebilirdiniz, ama o rahatlıkla okumanız gereken yerleri bir gün önce okumamıştınız.
bütün bu ihtimaller arasında hayırlısı teslimiyeti olmayan insanların beyni hep kalmaya odaklanır ve o stresle de muhtemelen kalırlar.
bu hayatımızda karşılaşabileceğimiz en basit örneklerden biriydi, hayatı etkilemez bile. ya hayatı etkilese?
hayırlı bir iş arkadaşınız olmazsa ruh sağlığınızdan veya işinizden olabilirsiniz.
hayırlı arkadaşlarınız olmasa sizi sürüklediği hatalar çok büyük felaketlere yol açar ve arkadaş kurbanı olursunuz. hepiniz mutlaka böyle birilerini tanıyorsunuzdur.
hayırlı bir eşiniz olmazsa hayatınız gerçek anlamda zindan olur.
çocuğunuz hayırlı evlat değilse başınız dertten kurtulmaz. bir zamanlar çocuk sahibi olmak için yıllarınızı heba etmişsinzidir şimdi çocuğunuz yüzünden yine heba oluyorsunuzdur.
örnekler çoğalıp gider. peki ben bu entryi bugün neden yazdım? çünkü insanın her zaman hayırlısını isteyecek sabrı olmayabiliyor bunu yaşayarak öğreniyorum. birkaç aydır o sabırsız dönemimdeydim ve neyi çok istesem o olmadı. çok üzüldüm. şu birkaç gündür ise iyi ki diyorum. eğer o şeyler olsaymış şimdi üzülmeyi geçtim belki de hayatım kötüye gidecekti. ama bunu insan olayın içindeyken fark etmeyebiliyor işte. farkında olmak ise sizin elinizde. bir şeyi istemeden önce sizin için kötü olabileceğini de görmek sizin elinizde. karamsar olmakla tamamen farklı şeyler. olması için çabalamak ama olmazsa vardır bunda da bir hayır diyebilmek. bence mutlu olmanın anahtarı bu.
aslında cahit zarifoğlu tek cümleyle özetlemiş meseleyi:
takdir-i ezele teslimiz ama gayrete de aşığız.
istediğim bir şey için dua ederken en çok kullandığım kelimelerden. çünkü öğrendim ki istediğim şey öncesinde çok iyiymiş gibi görünüp felaketim olabilir.
tıbbiyeli için en basitinden örnek vereyim, sözlüye bir gün kala en malign hocanın size denk geleceğini öğrenir ve kahrolursunuz. benign hocaların gruplarında kalma oranı %5 iken sizin grubumuzda kalma oranı en iyi ihtimalle olacaktır. (tıbbiyeliler böyle oranları hesaplamayı çok sever.) sözlü günü gelir. karşınıza şu ihtimaller çıkabilir:
malign hocanın işi çıkacak ve iki gündür kendinizi harap etmeniz boşa çıkacaktır. (o an için problem olmasa da üzüntüler zamanla birikip sağlığınızı bozar.)
malign hocadan gireceksiniz ama çok iyi bildiğiniz konudan soru gelecektir.
malign hocadan girecek ve kalacaksınızdır.
benign hocadan girseniz bile bilemeyeceğiniz soru gelebilirdi.
benign hocadan girecek olup sevinip bir gün önceden çalışmasaydınız benign hocanın işi çıkıp gidebilir ve malign hocaya düşebilirdiniz, ama o rahatlıkla okumanız gereken yerleri bir gün önce okumamıştınız.
bütün bu ihtimaller arasında hayırlısı teslimiyeti olmayan insanların beyni hep kalmaya odaklanır ve o stresle de muhtemelen kalırlar.
bu hayatımızda karşılaşabileceğimiz en basit örneklerden biriydi, hayatı etkilemez bile. ya hayatı etkilese?
hayırlı bir iş arkadaşınız olmazsa ruh sağlığınızdan veya işinizden olabilirsiniz.
hayırlı arkadaşlarınız olmasa sizi sürüklediği hatalar çok büyük felaketlere yol açar ve arkadaş kurbanı olursunuz. hepiniz mutlaka böyle birilerini tanıyorsunuzdur.
hayırlı bir eşiniz olmazsa hayatınız gerçek anlamda zindan olur.
çocuğunuz hayırlı evlat değilse başınız dertten kurtulmaz. bir zamanlar çocuk sahibi olmak için yıllarınızı heba etmişsinzidir şimdi çocuğunuz yüzünden yine heba oluyorsunuzdur.
örnekler çoğalıp gider. peki ben bu entryi bugün neden yazdım? çünkü insanın her zaman hayırlısını isteyecek sabrı olmayabiliyor bunu yaşayarak öğreniyorum. birkaç aydır o sabırsız dönemimdeydim ve neyi çok istesem o olmadı. çok üzüldüm. şu birkaç gündür ise iyi ki diyorum. eğer o şeyler olsaymış şimdi üzülmeyi geçtim belki de hayatım kötüye gidecekti. ama bunu insan olayın içindeyken fark etmeyebiliyor işte. farkında olmak ise sizin elinizde. bir şeyi istemeden önce sizin için kötü olabileceğini de görmek sizin elinizde. karamsar olmakla tamamen farklı şeyler. olması için çabalamak ama olmazsa vardır bunda da bir hayır diyebilmek. bence mutlu olmanın anahtarı bu.
aslında cahit zarifoğlu tek cümleyle özetlemiş meseleyi:
takdir-i ezele teslimiz ama gayrete de aşığız.