hocam boşlukta gibiyim

Kendi dertlerinden başka kimsenin derdiyle dertlenmeyen şehirli ve metropollü insan hastalığı. Maddi durumu iyidir. Hayata geliş amacını unutmuştur. Şehir monotonluğunda ve koşuşturmacasında insan olmanın gereklerinden sıyrılıp robotlaşmış insan haline gelmesi neticesidir.

Dünyada o kadar zulüm, açlık ve sefalet varken hepsi gözünde normalleşmiştir.

Başka insanlara iyilik yapmak. Ondan hiçbir karşılık beklemeden sıkıntılarını gidermek çözüm olabilir. Hayatının amacını her zaman sorgulamak gerek.

Edit: kullanılacak her hangi bir anti depresif ilacın kontrendike hatta toksik olacağı kanaatindeyim.

Fiziksel belirtiler sorgulanmalıdır. Uyku hijyeni, horlama vb. sorgulaması yapılmalıdır.

Erişkin Dehab (Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu) ve depresyon göz önünde bulundurulmalıdır. Tanı kriterleri için ek sorular sorulmalıdır. İlaç tedavisi tanı konulduktan sonra başlanabilir

Tedavide davranışsal modifikasyon uygulanabilir. Günlük hayatta yapılacak hedefler konularak bunları tamamlamak olumlu etki yaratmaktadır.

Ayrıca fiziksel aktivite arttırılarak vücuttaki endorfin artışı da faydalı olacaktır.

Hayatı boş olup boşlukta hissetmek mi yoksa uğraştığı şeylerin anlamsız gelmeye başlaması mı? Mesela biz öğrenciler de tatilde çok boşluğa düşeriz çözüm olarak maddi manevi bir şeylerle meşgul olmak öneriliyor. Yaptığı şeyler boş geliyorsa monotonluk sıkmış olabilir bi tatile çıkmak farklı şeyler denemek iyi gelebilir. Daha önce hiç gitmediği bir parka,kafeye,müzeye gitmek olabilir. Ne bileyim insan boşluğa düşmez kendini boşluğa bırakır bence. (Henüz hekim değilim ama depresyon atlattım. Yani bence atlattım.)

biraz arabesk kendine getirir arkadaşı.

Boşlukta değilim ben boşluğun ta kendisiyim

Komite çıkışı herkesin aynı anda birbirine söylediği cümledir

''sınavların neden bu kadar düşük?'' diye soran hocama vermek istediğim cevap. gerçi ne cevap verirsem vereyim yine de bir miktar kızıyor kendileri