hoşlanılan kişiye açılamamak – Tıbbiyeli Sözlük

hoşlanılan kişiye açılamamak

Hep maruz kaldığım durum. Sonucunda 4(DÖRT) sene platonik kaldığım bile oldu. Sonuç olarak şimdi de birinden hoşlanıyorum bilin bakalım ne yapıyorum? Hiçbir şey.. Hangi açılan arkadaşıma sorsam “ya işte cesaret et bıdı bıdı” olmuyor arkadaşım beni açılamayan kızlar anlar....
içinde kalmasına neden olacağından önerilmez.

reddedilmek bence her zaman daha iyidir.

pek çoğumuz uzaktan belirli kişilerden hoşlanarak, zihnimizde onları olmadıkları biçimde mükemmelleştiriyoruz. gözümüzde o büyüdükçe büyüyor. ters bir davranışını görsek dahi zihnimizde oluşturduğumuz o algı yıkılamıyor. bu hastalıklı bir düşünce



dolayısıyla sonunda iki şey oluyor gençler:

1- ya o kişiye açılamayıp hep ümit içinde kıvranarak zamanınızı (aylar, belki yıllar) tüketiyorsunuz, farklı fırsatları kaçırıyorsunuz.



2- ya da (daha önceki birkaç başarısız denememde olduğu gibi) bu ızdıraptan kurtulmak için pat diye söyleyip tersleniyorsunuz. böyle terslenince o kişi hakkında zihninizde oluşturduğunuz o dağ gibi mükemmel algı, sözde aşk, sevgi vs. birden yıkılıyor.

bu, psikolojiniz için akut dönemde alevli ama subakut ve kronik dönemde (yani 1 hafta sonra) mükemmel bir etki yapıyor ve siz, artık her şeyi unutmuş olarak eski siz oluyorsunuz.
Hoşlandığım tüm erkeklere istisnasız yaptığım önerme. Bunun belki bu konudaki özgüvensizliğimle de ilgisi vardır. Ama aslolan şu ki ben aşık olduğum insanı değil, onun bana yaşattığı hissi seviyorum. Onun ya da başkasının hayatımda olup olmaması meseleyi değiştirmez. Tıpkı şairlerin en güzel aşk şiirlerini birkaç farklı insana yazabilmesi gibi... İstedikleri şey suretler değil, duygular ve hisler.



Gerçekten yanında kendimi çok huzurlu hissedebileceğim biri karşıma çıkarsa ne alâ ama bunun için gururumu da her seferinde ayaklar altına alacak değilim. Şimdilik durumlar böyle. Hayat ne gösterir bilinmez yine de.
Belki de istememişimdir açilmayı.5 yıl olacak ondan hoşlanalı aslında seveli.6-7 aydır ne kendini ne fotoğrafını görmedim bile. Ama hala aklımda.O dört yılda doğru düzgün konuşmadık bile.Belki ilk yıl biraz sohbet muhabbet ama o da bir az. Sınıfta ne duyduysam onun sesinden o ses tonu çıkmıyor aklımdan. Ya da bakışları... sanki sozsuzluga bakıyormuşsun gibi ama rahatlatıcı. Davranışları,ruhu... Bilmiyorum çıkar mı aklımdan.Çıkmasa bile bu koca etki azalsa ,ders çalışırken ,otobüste veya herhangi bir yer ve zamanda gelmese aklıma.Başkalarına şans verebilsem ama olmuyor işte.
İnsan gerçekten seviyorsa söylemeli ve cevabını alıp ona göre yoluna devam etmeli. Ama heycanlaniyorum utanirim falan demeyin. Hepsi normal asıl utanmaz olmak kötü. Zorlayacaksınız kendinizi yoksa başkasıyla evlenir siz de düğününe gidersiniz. Hemen de evlendirdim. Sorry