ne katilim ne tecavüzcü.
şu ana kadar ikisi içinde potansiyel olarak içimde bir şey hissetmedim.
ve idam cezasını kesinlikle istemeyen biriyim.
niye mi?
bir insanın eliyle diğer bir insanın ölümüne karşı olduğum için.
adaleti sağlayacak insanlara güvenmediğim için.
her insanın içinde iyi ve kötü olduğunu bildiğim için.
bugün iyi olan insanın yarın kötü olabileceğini bildiğim için.
yine bugün idamı getirenlerin, değer yargılarının değişmesiyle yarın alt edilebileceği için.
dün alt edilenlerin bugün başa gelebileceği için.
ve bu devinim yüzünden adalet temelli olmayan kararların çıkacağı için.
daha da sayarım.
sayarım ama anlamak istemeyen zaten anlamaz.
en çok zoruma giden doktor olacağı halde insanların ölümünü isteyenler.
biliyorum şimdi "şu insan mı" "bu insan mı" diyeceksiniz.
evet insanlar.
pisliğin en derinine batmış bile olabilirler.
terörist ve tecavüzcü ya da başka her türlü suç.
damarlarında kanın aktığı herkes insandır.
ve ben bir insanın başka bir insanın aklıyla, eliyle ölmesine karşıyım.
bundan 12 yıl önce kaldırıldı bu ülkede idam.
terör yok muydu?
tecavüz yok muydu?
hırsızlık, soygun, adam yaralama vs vs.
vardı.
hatta terörün en şiddetli olduğu dönemlerde idam vardı bu ülkede.
çözüm oldu mu?
hayır.
çözüm olacak mı?
hayır.
her şeyi güç kuvvetle çözeceğini zanneden insanlar.
her zaman işin kolayına kaçmaya devam edin.
her zaman en basitiyle çözüm bulacağınızı zannedin.
bir şeylere çözümü "yapmak" ile değil de daha fazla "yıkmak" üzerinden gidemezsiniz.
çözüm hiçbir zaman ölümle olmamıştır.
olmayacaktır.
hatta bu sayede suçlu daha fazla fevrileşecektir.
vereceği zarar daha da artacaktır.
biraz sonra terörist sevici ya da sözlükte yaygınlaşan tecavüzcü gibi ithamlarla yargılanacağım muhtemelen.
ama teröristten ve tecavüzcüden nefret ederim.
nefretim onları öldürerek çözüme ulaşılabileceğini kabul ettiremez bana.
çünkü ölüm hiçbir zaman çözüm olamaz.
çok uzatmayacağım.
şeyh edebali'nin sözüyle bitireceğim.
insanı yaşat ki, devlet yaşasın !
şu ana kadar ikisi içinde potansiyel olarak içimde bir şey hissetmedim.
ve idam cezasını kesinlikle istemeyen biriyim.
niye mi?
bir insanın eliyle diğer bir insanın ölümüne karşı olduğum için.
adaleti sağlayacak insanlara güvenmediğim için.
her insanın içinde iyi ve kötü olduğunu bildiğim için.
bugün iyi olan insanın yarın kötü olabileceğini bildiğim için.
yine bugün idamı getirenlerin, değer yargılarının değişmesiyle yarın alt edilebileceği için.
dün alt edilenlerin bugün başa gelebileceği için.
ve bu devinim yüzünden adalet temelli olmayan kararların çıkacağı için.
daha da sayarım.
sayarım ama anlamak istemeyen zaten anlamaz.
en çok zoruma giden doktor olacağı halde insanların ölümünü isteyenler.
biliyorum şimdi "şu insan mı" "bu insan mı" diyeceksiniz.
evet insanlar.
pisliğin en derinine batmış bile olabilirler.
terörist ve tecavüzcü ya da başka her türlü suç.
damarlarında kanın aktığı herkes insandır.
ve ben bir insanın başka bir insanın aklıyla, eliyle ölmesine karşıyım.
bundan 12 yıl önce kaldırıldı bu ülkede idam.
terör yok muydu?
tecavüz yok muydu?
hırsızlık, soygun, adam yaralama vs vs.
vardı.
hatta terörün en şiddetli olduğu dönemlerde idam vardı bu ülkede.
çözüm oldu mu?
hayır.
çözüm olacak mı?
hayır.
her şeyi güç kuvvetle çözeceğini zanneden insanlar.
her zaman işin kolayına kaçmaya devam edin.
her zaman en basitiyle çözüm bulacağınızı zannedin.
bir şeylere çözümü "yapmak" ile değil de daha fazla "yıkmak" üzerinden gidemezsiniz.
çözüm hiçbir zaman ölümle olmamıştır.
olmayacaktır.
hatta bu sayede suçlu daha fazla fevrileşecektir.
vereceği zarar daha da artacaktır.
biraz sonra terörist sevici ya da sözlükte yaygınlaşan tecavüzcü gibi ithamlarla yargılanacağım muhtemelen.
ama teröristten ve tecavüzcüden nefret ederim.
nefretim onları öldürerek çözüme ulaşılabileceğini kabul ettiremez bana.
çünkü ölüm hiçbir zaman çözüm olamaz.
çok uzatmayacağım.
şeyh edebali'nin sözüyle bitireceğim.
insanı yaşat ki, devlet yaşasın !