ilk aşkınız ve hikayenizin sonu – Tıbbiyeli Sözlük

ilk aşkınız ve hikayenizin sonu

gercek anlamda ilk hoşlantım (bkz:platoniktim) lise birinci sınıfta olmuştu. Benden bir yaş büyüktü ve albino denilebilecek kadar beyazdı. Heralde garip oluşu dikkatimi çekti. Onunla sürekli göz göze geliyorduk ve bir süre sonra arkadaşlarım bunu farketti. İşte biraz da onlardan ötürü hoşlandım bu çocuktan. Benim ondan hoşlandığımı biliyordu. buna rağmen sürekli bi arayış içindeydi ve okuldaki butun kizlarla cikti neredeyse. gururuma yediremedim . ilgilenmemeye başladım. bu sefer bana yaklaştı. tabi ben salagim yine ona dönmeye baslayinca geri cekildi. kisacasi oynadi benimle. dalga konusu oldum . yine de iki yil boyunca onu sevdim. belki hala seviyorumdur . sanmiyorum ama kendime guvenemiyorum. cok asiktim ona. oyle kotu de bi kiz degilim. ama sevmedi. olamadik biz velhasıl. takatim kalmadı . vazgectim. şoyle teselli ettim kendimi " guzel sevememiş , hep guzeli sevmiş" artik onume bakiyorum
Gerçek anlamda İlk aşkımla geçen sene bi kongrede tanışmıştık.ilk kez hayatımda böyle duygular hissetmiştim.kimsenin yaşayamayacağı aşkı yaşadığımı sandım uzunca bi süre.sonra bi olay oldu ve orada film koptu.ben çok çabaladım onu kaybetmemek için ama o artık beni istemediğini söyledi.hayatımda hiç bu kadar berbat hissetmemiştim.sevdiğim ellerimden kayıp giderken ben hiç bir şey yapamamıştım.hayat durmuştu o an benim için.bu durum 1 ay kadar sürdü.tekrar denemeye karar verdik ve bu da 1 ay kadar sürdü ve ortada hiç bisey yokken yine beni gözü yaşlı bırakıp gitti.bundan sonra onu unutmaya karar vermiştim ve başarıyordum da ta ki tekrar benimle iletişime geçene kadar.bi süre konustuktan sonra biraraya geldik ve içimizdekilerin hala bitmediğini farkettik.ve devam etmeye karar verdik.bilmiyorum nereye kadar devam ederiz bu kez ama artık verdiği acıya o kadar alıştım ki tekrar giderse yada gidersem canımın o kadar yanacağını düşünmüyorum ama umarım sonunu getirebiliriz



edit:bu kez tamamen kapandı defter.sonu böyle olacakmış demek ki



Edit 2: böyle demişim ama öyle değil gençler maalesef tamamen bitemiyor.ne ben ne o..

Edit 3:evlendi la :d

Edit bilmem kaç:evlenmemiş manyak geldi bana yazdı gene.üfleyip söndüreli çok oldu.
Ilk aşkım yüzünden hayatın en acımasız yönlerinden biriyle tanıştım. 4 senedir deli gibi sevdiğim kız işten çıktıktan 6 hafta sonra benden ayrıldı amk..



ben bi arkadaşıma kefil olmuştum beyler, o beni satınca 5 milyardan fazla para kaybettim.



maddi olarak çok zor bir dönemde işten çıkartıldım.



kız arkadaşım lükse çok düşkün biriydi. onu o sıkıntıda eskisi kadar sık yemeğe çıkaramaz olmuştum. hesap ödeyemez duruma geldim.



her neyse 2 gün önce "artık hayat standartlarımız uyuşmuyor, sen çok değiştin." diye ayrıldı benden.



işin kötüsü ben hala çok aşığım panpalar, bi yandan parasızlık, bi yandan aşk acısı koydu panpalar..



yazıp rahatlamak istedim.
(bkz:Hep kazık atılan insan) başlığını açmama vesile olan kişi. O kazıktan sonra tüm kazıkları üstüme çektim , çekiyorum. Ama artık çok da düşünmüyorum öleceğiz sonuçta



Edit: mashed arkadaşıma çok üzüldüm kendisi tıpçı da değil sanırım iyi ki içini döktün kardeş , buralar hep samimiyet devam et
5 yaşında mini mini bir kızken eve gelen boyacının çırağına aşıktım.koridoru boyarken kaçırmıyım diye havluyu kaptığım gibi koridora koşmuştum.yere naylon sermisler, bastığım gibi gluteus maximusumun üstüne düştüm. Onlar da annemi çağırmışlardı. Gözyaşlarımı odama kadar tutabildim neyse ki..
Lise son sınıfa kadar daha önceden aşkı öğrendiğimi sanmıştım. Öğrenememişim meğer sözlük bunu o zaman anladım. O sene gönül işlerine kapalılık konusunda çok büyük konuşmuştum, hala hatırlarım ne dediğimi. Zaten film ondan sonra koptu bende. Şimdi bile o tesadüf denebilecek olayları düşünüyorum da hepsi o sözümü bana yutturmak içindi galiba. Öyle zamanlar yaşadım ki mutluluktan ayaklarım gerçekten yere basmıyordu. Aynı okuldaydık, aynı sınıftaydık. Farklı hayallerimiz vardı ama hepsini beraber başarmak istiyorduk. Üniversite sınavlarına girdik hatta fen bilimleri sınavında aynı sınıfta arkalı önlü oturduk. Sonra sonuçlar açıklandı ve biz Ankaraya gidemedik ciddi anlamda türkiye'nin iki ucuna düştü okullarımız. Ama sorun değildi. Nasılsa ailelerimiz aynı şehirde yaşıyordu. Böyle devam etti sözlük. İste tam burada size hala mutlu olduğumuzu söylemek isterdim. Ama olmadık. Üniversite hayatı bir insanı ne kadar degiştirebilirse onu da o kadar değiştirdi. Önceden hayran olduğum insan güvenimi zedelemeyi başararak beni kendinden bile nefret eden bir insana dönüştürdü. Kıskanç, sürekli trip atan biri de değildim. Çok dokundu bana yaptıkları. En son kendime güvenimi kaybetmemek için terk ettim onu. Şimdi o yurt dışına okumaya gitti (ki kariyeri açısından gitmesi için bile ben destek oldum). Ben de ilk aşkı hazin bir sonla biten aşka kapıları kapayıp tıpa kendini veren bir tıp ögrencisi olmaktan ileri gidemedim.
Hoşlandığım ya da çıktığım kızlar oldu ama hiç aşık olmadım sanırsam. Olsam hatırlardım, olursam yazarım buraya.