ilk trafik kazası

1 haftalık suruculuk deneyimimle yasadigim olay. Kucuk maddi hasarlarla atlatmama ragmen ellerim titredi sozluk. Nasil tutanak tutulacagini bilmedigim icin kufrettim kendime. Yasalari bilmemek sıkıntı.

Sinirlerim bozulunca sabahtan muayene ettigim teyzenin agladigini hatirlayip huzunlendim bi de. Immunsuprese bireydeki firsatci enfeksiyonlar gibi.

Çok korkunç bir deneyimdir. Ayrıca hala arabada telaşlı ve rahatsız olmama sebep olan şeydir kendileri. Zamanla yok olması dileğimle...

Aklıma geldikçe eridiğim olaylardan biri. Hiç kimseye hiçbir şey olmadı ama olabilirdi. Hastaydım o dönem, kafam yerinde cok fazla değildi. uzun süren halsizliğim vardı ama geçmeye başlamıştı. Küçük Kardeşimin ödevi varmış, toparlanmaya ve bir şeyler yemeye başlamamın mutluluğuyla dedim ki gel seni migrosa götüreyim çim adam mı alacaktık öyle bir şeydi. (*) yakındı da zaten market. Evin hemen önünde dörtlü bir yol var, soldan gelen arabayı görmemişim ki böyle bir dikkatsizlik olamaz. Ben diğer tarafa dönecekken bir anda tekerlek kayması sesi geldi, resmen adam kaza yapmamak için direksiyonu kırdı, sonra allahtan toparladı biraz ilerde durdu. Ama orada fena bir kaza yaşanabilirdi. Adam indi arabadan bir sövüyor bir şeyler söylüyor bağırıyor. benim bacaklarim titriyor arabanin az önce kaza yapmak uzere olduğunu görmüşüm. Ön koltukta küçük kardeşim oturuyor, öyle kötü oldum ki. Ne dediğini tam anlamadım adamın, o sırada kaza yapacak olmanin paniğiyle bacaklarım titremeye başlamıştı (*) sanıyorum ben hayatımda hiç bu kadar küfür yemedim sayın sözlük ahalisi (*) pencereyi açtım haklısınız, özür dilerim diyorum adam hala bağırıyor. haklı da. En son oralarda birkaç esnaf adamı sakinleştirdiler ben de çektim kenara biraz sakinleşmeye çalıştım. (*) kardeşim adama söyleniyor niye bağırdı o adam diye, bilmiyorum diyorum. Biraz sakinleşip en sonunda vardık markete aldık çim adamı, daha sakin bir yoldan döndük. Sonra olayları babam görmüş, allahtan kimseye bir şey söylemedi olay anneme ulaşmadan kapanmış oldu.(*) Ama o olaydan sonra aylarca araba kullanamadim, korktum. Bundan 4 yıl kadar önceydi tabi. Hastalık, uykusuzluk, herhangi bir neden dolayısıyla dalgınlik bunlardan herhangi biri varken asla araba kullanmamayi o gün öğrendim.

130la Edirne’de bariyer ardından 4 senelik ambargo şimdi yeni araçla parkta koyuyorum bi tane çöp konteynırına takla attırdım bir de dükkanın birine kafalamasına daldım yani son saniyede dalmaktan caydım

ilk kazam zincirlemeydi.zincirleme kazanın tadı başka oluyor.görüyorsunuz öndeki araçlar birbirine vuruyor ,asılıyorsunuz frene o 1 2 saniye sanki oluyor saatler.kayıyorsunuz kayıyorsunuz kayıyorsunuz veee baam .göz göre göre vuruyorsunuz.tam bi hasiktir çekecekken bi baam daha. size de vurdular.bu kazanın en kötü özelliği kazaya sebep olan ilk aracın bana arkadan vurdunuz benim aracımı yaptırın demesi.onun dışındaki tüm araçlar birbirine vurduğu için diğer kazalardaki gibi sen vurdun ben vurdum olmuyo uzlaşması kolay oluyor.ama işte o ilk araç....neyse kazanın her türlüsü kötüdür.

kötü olay. ben de 2 3 yıldır ehliyet sahibiyim ve trafik kazasındaki tek etken siz olmayınca, yani karşıdakinin hatasından dolayı da siz zarar görebileceğiniz için kötü durum. ben şu ana kadar bi yere vurup çizmedim neyse ki. bir de babamın bu konuda önemli bi sözü vardır ki demeden edemem: "trafik kazalarının ı aynalarını kontrol etmemekten olur." dikkat!

Çoğunlukla “ben oldum artık, benden iyi şoför yok dünyada” duygusunun hissedildiği, kendine güvenin zirve olduğu bir anda yapılır.

Ufak tefek tıklamaları saymazsak -Park manevrasında duvara değdirmek mesela- benim de ilk kazam kardeşimle markete giderken yaşandı. Ben park yerine girecekken arkadan gelen vahşi trafikten korkup park halindeki araca sürterek girdim parka.

Yaşımız küçük, babama söyleyip canını sıkmaktan da çekinince adama kırdığım fara bedelen 100₺ bırakıp gittim. Şimdi, dört senedir sağ iki kapıdaki 2cm derinliğindeki göçüklü çizikle o kazanın hatırası; her arabaya bindiğimde yeniden canlanıyor zihnimde.

Edit: İmla ve Anlatım bozukluğu düzeltmeleri. Malum, mobilde yazmak pek kolay değil.

bir kaç gün önce bir arkadaşım ile başımıza gelendir. direksiyonda arkadaşım, yanında ben.. sakin sakin giderken, yağmur da yeni başlamış. yeni başlayan yağmurda yol ekstra kaygan olurmuş bu arada.

bi yandan da wp tan arkadaşım yazıyor, "o yol iki saat mi sürer ya?" diye. yavaş yavaş gidiyoruz işte dedim. hatta arkadaşıma söyledim, "ben tek olsam daha hızlı giderim sen varsın diye ekstra yavaş gidiyorum." dedi. iyi ki ben varmışım.

telefona bakıyordum, müzik seçiyordum birden savrulmaya başladık. yana baktım, arkadaşım donmuş kalmış. konuşuyorduk da ama uyudu sandım, baktım gözleri açık. döndük döndük, bi ara ön taraf bi ağacı yaladı geçti. aha dedim buna vurmadıysak ölmeyiz heralde. ama bi yandan da taşikardi yok, terleme yok, korku hissetmiyorum ama parmak uçlarım uyuşmaya başladı. en sonunda geri geri vurduk bi ağaca. allahtan karşıdan gelen yoktu. yol gidiş geliş. arka cam gitti. içerden o kadar görünüyor. zifiri karanlık. birbirimize baktık iyi miyiz, iyiyiz. kan yok, incinen bi yer yok. emniyet kemeri gerçekten hayat kurtarıyormuş bu arada. burnumuz bile kanamadı. kapıları zorla aça aça çalıların arasından yola çıktık. iki yudum su içip aradık bi yerleri. kaza tek taraflı olunca adli rapor falan gerekmiyormuş. yaralı yoksa ambulans gerekmiyormuş. arabanın kaskosu yoksa trafiğin gelmesine de gerek yokmuş. gören birileri de durdu sağolsunlar. çektirdik sadece.

ertesi gün ikimiz de yukarı bakamıyorduk. scm ler biraz gerilmiş sanırım savrulurken. o kazadan da alınan tek hasarın bu olması da ayrı bir şükür sebebi.

edit: insan düşünüyor sonradan. annemle gönülsüz konuşmuştum son kez. belki son konuşmam olacaktı. abimi sonra ararım deyip kapatmıştım. geziyorum diye. insanın aklına bi daha fırsat olmama ihtimali gelmiyor kolay kolay. bi anlık canımız var aslında.

Yolda yürürken ayağımın takılmasıyla üzerimden bir tekerlek geçtiğini gördüm ve tüm gücümle bağırdım taaki sadece bisiklet çarptığını görene kadar.

Ehliyeti aldıktan 11 sene sonra başıma gelen olay. Zincirleme bir trafik kazası geçirip, en az hasarla da ben atlattım. Kurallara uymak lazım, canımızı çok hafife alıyoruz, dikkat.