Gündeme gelmesi bana göre toplumda olumlu bir etkiye yol açıyor. Konuşulunca insanlar içlerindeki vahşi hayvandan biraz utanıyor, bir nebze olsun aynaya bakma fırsatı buluyorlar.
özgecan aslan bildiğiniz üzere mersin'de bir dolmuş şoförü tarafından tecavüze uğramış ve vahşice öldürülmüştü. O sıralar mersin'de öğrenciydim. gün içinde en az iki defa toplu taşıma kullanıyordum. şoförler her yere onun fotoğraflarını asmışlar, her yerde onu konuşuyorlar ve sanki onlar da suçluymuşçasına başlarını öne eğiyorlardı.
Otobüste son yolcu olarak ben kalmıştım. olayın tazeliğiyle titremekten kendimi alamıyordum, bir elim telefondaydı, -Düşününce utanıyorum, karşıdaki insana potansiyel suçlu olarak bakmak, baktırılmak çok acıklı bir duyguydu- Sonra ne mi oldu, şoför güzergahını değiştirip beni evime en yakın noktada bıraktı. Belki özgecan'a karşı işlenen günahın bedelini böyle toplumca ödemeye çalıştık.
Şüphesiz ki yaşanan acıların telafisi yok, giden geri gelmiyor. Biz insanlar birbirimizi yerken, doğayı ve hayvanları katlederken evrende bir kum tanesi kadarız ve kıymetimiz o kadar. Bunu bir anlasak, kibirimizden, açgözlülüğümüzden, yerin dibine batasıca hırslarımızdan arınacağız belki. Ne yazık ki O güne kadar acı çekmeye devam edeceğiz.
özgecan aslan bildiğiniz üzere mersin'de bir dolmuş şoförü tarafından tecavüze uğramış ve vahşice öldürülmüştü. O sıralar mersin'de öğrenciydim. gün içinde en az iki defa toplu taşıma kullanıyordum. şoförler her yere onun fotoğraflarını asmışlar, her yerde onu konuşuyorlar ve sanki onlar da suçluymuşçasına başlarını öne eğiyorlardı.
Otobüste son yolcu olarak ben kalmıştım. olayın tazeliğiyle titremekten kendimi alamıyordum, bir elim telefondaydı, -Düşününce utanıyorum, karşıdaki insana potansiyel suçlu olarak bakmak, baktırılmak çok acıklı bir duyguydu- Sonra ne mi oldu, şoför güzergahını değiştirip beni evime en yakın noktada bıraktı. Belki özgecan'a karşı işlenen günahın bedelini böyle toplumca ödemeye çalıştık.
Şüphesiz ki yaşanan acıların telafisi yok, giden geri gelmiyor. Biz insanlar birbirimizi yerken, doğayı ve hayvanları katlederken evrende bir kum tanesi kadarız ve kıymetimiz o kadar. Bunu bir anlasak, kibirimizden, açgözlülüğümüzden, yerin dibine batasıca hırslarımızdan arınacağız belki. Ne yazık ki O güne kadar acı çekmeye devam edeceğiz.