`yazarak çalışmak` eylemini yapamıyorsam kullandığım yöntemdir. özellikle klinik tecrübeler ve gündelik hayatla birleştirdiğinizde konuyu anlaması daha da kolaylaşır
Okuyarak anlamayacak raddeye geldiğimde ya da yan tarafin insaat sesi yükseldiğinde ya da üst kattaki temizlik hastası komşu elektrikli süpürge açtığında başvurduğum yöntem..
Herhangi bir konuyu çalıştıktan sonra Sınıf arkadaşıma o konuyla ilgili sorular sormak, cevabını bilemezse ipuçları vererek cevabı bulmasını sağlamak, bulamazsa da kısaca açıklamak, cevabı ben de bilemezsem kikireyerek ders notlarına birlikte tekrar bakmak şeklinde gerçekleştirdiğim eylem.
Hem o öğreniyor hem de ben tekrar etmiş oluyorum.
Hem o öğreniyor hem de ben tekrar etmiş oluyorum.
başlıktaki "başkası" olduğunuzda hiç de eğlenceli ve verimli olmayan çalışma şekli. "ben niye bilmiyorum bunları aq" gibi düşüncelere neden olup sınav öncesi moral bozukluğuna ve strese yol açar. tabi ne duysam kardır seviyesinde çalışmışsanız yararı olur tabi, sınırdan bişeyler yakalarsınız belki.
Çok gerekli, çok faydalı bir eylemdir. Öğrenmek bir eksitasyon meselesidir. Bu yüzden ne kadar çok uyaran gönderirsek o kadar kalıcı olur, ben buna inaniyorum. Anlatacak biri bulamasak bile program sunuyormuş gibi sesli çalışmak faydalı oluyor. Tabi aynı yolun yolcusu bir yoldaşımıza anlatırsak tadından yenmez. Bilgiyi okumak, bilgiyi duymak, bilgiyi koklamak, tatmak ve bilgiyi hissetmek. Evet evet hissetmek, bir doktor bir defa bile tuşede prostat ca palpe etmiş olsun onu bir daha unutmaz. Bu nedenle hem teorik hem pratik olarak eksitasyonumuz kesilmesin efendim.(*)