kendini affetmek

Herkesi affedebiliyorum da bunu yapamıyorum işte.

(bkz:öz şefkat)

Eninde sonunda yapılması mecbur olan kendi kusurunu hoş görme, bağışlama belki de üstünü örtme durumudur. Birisi hata yaptığında eğer affedemiyorsak, son çareyse onu dışarı itebilirz. Başkaları gelir ya da gelmez çok önemli değil. İnsan zor da olsa yalnız yaşayabilir. Ancak Nereye kadar kendini affetmeyebilirsin ki? Hayatın devamı için, bu eylemi gerçekleştirmek zorundayız, ya da örtbas edip(kendimizi duruma inandırıp alıştırarak) hiçbir şey olmamış gibi davranmak. Başka çaresi yok.



”Affetmek, geçmişi değiştirmez ama geleceğin önünü açar.” (Paule Boese)



”Kendinizi, kusurlarınız ve hatalarınız için affedin ve yaşamınıza devam edin.” (Les Brown)

Bir insanın aklında 'kendini affetmek' farkındalığı varsa kendisine ne kadar öfkeli dahi olsa, kendisini affetmiştir. Başkalarını suçlamak,başka şeylerin hayatına etkisine bakarak zaman kaybetmek yerine kendi davranışlarının sonuçlarının farkındadır. Kendi benliğıne, hayatına hatta geleceğine nasıl zarar verdiğini biliyordur. Hangi tercihinin,hangi davranışının yaşanmaması gerektiğini; yaşanmasaydı hayatında neler olabileceğini biliyordur. Bana kalırsa bir insanın tahammül edebileceği en büyük acı kendisiyle hesaplaşması. Kendime kızdığım çok davranışım oldu. Hiçbirini 'geçti gitti' diye göz ardı edemiyorum. Kimseyi de suçlamıyorum. Oturupta kendini yargılamak,çok zor. Keşke ya da pişmanlık hissi taşımıyorum. Sadece zamanında böyle yapmasaydım şuan böyle olmayacaktı düşüncesi fazla sinsi.

Ekleme: kendi yaralarınızı sizden başka hiçkimse iyileştiremez. Bu yaralara her ne kadar başkaları sebeb olmuş dahi olsa bu yaralar sizin yaralarınız. Bir gün yara izlerinizi bile görmezden geldiğiniz günler olacak.

Yalandan da affettim diyemezsin, başkalarına yaptığın gibi. Gizleyemezsin hiçbir şeyi.

Yapamıyorum, en büyük düşman acıtmaz bu kadar, kendini affedemediğin kadar.

Gündemin en üst satırında başlığı gördüğün an içindeki sızı, anlatır her şeyi anlatır. yine de kaçmaya çabalarsın ya hani çalışman lazımdır, düşünmemen lazımdır, şimdi sırası değildir, hiç sırası gelmez ya hani, öyle zor bir şey kendini affetmek.

bazı hatalar vardır ki kendini affetmek gerçekten kendine ihanet etmek gibidir. eğer affedersen bu sefer de affettiğin için öfkeleneceksindir. kendimi bir konuda hiç affetmedim ve hatta affetmeye yeltenmedim. üzerinden yıllar geçti hala aynı.

kısacası bence çok da gerekli olmayan bir şeydir. bazen yaşadıklarının iyi bir ders olması için kendini affetmemek gerekir.

insanın kendiyle hesaplaşması hiç bitmiyor. bugün farkında olmadığınız bir şey, yarın sizi saatlerce düşündürebiliyor. sonuç olarak, kendinizi affetmeniz gerekmiyor. kendinizi kabul etmeniz gerekiyor. sizi oluşturan sadece siz değilsiniz. çevreniz, seçimleriniz, çevrenizin seçimleri ve daha milyonlarca faktör var.

hata yaptığınızda kendini hırpalayan, başarılı olduğunuzda mutlu olma hakkını elde ettiğinizi düşünenlerdenseniz; bunun nedeni siz büyürken bu kalıpları size öğretenlerdir.

hayat, bir tane yoldan ibaret değil. her gün birilerinden giriyor, diğerlerine ulaşıyorsunuz. hiçbir şey yapmazken de bir seçim yapıyorsunuz.

ve bir anime de denildiği gibi "yaptığınız seçimlerin doğruluğunu kimse bilemez."