müslüman olmak – Tıbbiyeli Sözlük
Hayatımda taşıdığım en güzel sifattir: musluman. Gurur duyarım bana Rabbimin verdiği bu isimden. Dindar bir ailede yetismedim.

Deisttim bir zamanlar. Neredeyse hiçbir sınırlama olmadan yaşardim günahlara dalardim. ama hep bir huzursuzdu içim, "bu dunyaya ne icin geldik, ne yapiyoruz, nereye gidiyoruz ,bizi buraya kim koYDu, bizi yaratan neden yararttı?..."benzeri sorular sorardim kendi kendime. Hele ölümü uzun uzun düşünürdüm. Bu hayatın kisaligi ve ölümün yakınlığı ve bilinmezligi kacirirdi tadimi. Bocaladim bocaladim..aradım aradım bulamadım...ve bir Ramazan gecesi dua ettim: "Allah'ım tanrım veya her kimsen.bizi sen yarattin biliyorum. Ama seni anlayamiyorum,seni tanimiyorum.birçok yol gosteriliyor sana giden. Hangısi doGRU ben bilmiyorum. Ey yaraticim,eğer gercekten bir din gonderdiysen beni o yola ilet sen doğru yolun ne oldugunu bana goster çünkü ben bulamiyorum..." bu samimi duamdan iki hafta sonra filan tevafuk bir arkadaşla konuştuk,çok alakasiz bir yerden konu islama geldi arkadaş anlattı anlattı ve üç saatlik konuşmanın ardından kalbim Allah sevgisiyle doldu öyle bir duygu ki bu tarif edemem."ben müslüman oluyorum" dedim namazı öğrendim dinimi ogrenmeye ve uygulamaya başladım... elhamdulillah üç yıl oluyor hala Müslümanım. Allah ayırmasin. Ben hayatımın anlamını buldum. Öyle işte sözlük bu da değişik bir yaşam öyküsü.
rab olarak allah'ı, rasul olarak hz. muhammed sas.'i kabul edip. bunlara tabi olmaktır.

kelime-i tevhid 'la ilahe ' ile başlar yani önce reddederek. 'hayır! kaBul etmiyorum, hiçbir İÇ VE DIŞ (HEVA - HEVES- PUT VS) ilahı, hiçbir otoriteyi' der.

sonra 'illallah' gelir yani 'allah'tan başka' DENİR.

BÖYLECE KİŞİ PARAYA, ŞEHVETE, NEFSE, FUTBOLA KULA HER NEYSE ONA KULLUKTAN ÇIKIP; GERÇEK RABBE KULLUK ETMEYE YÖNELİR MÜSLÜMANLIKLA.

ELHAMDÜLİLLAH-ÖVGÜ YALNIZ ALLAH'ADIR-
şu dünyada gurur duyduğum tek şey. elhamdulillah yuzbinlerce kez elhamdulillah.

hiçbir ahlaki ilkesi olmayanlar için sizin Müslüman olmaniz korkutucudur.

evet müslüman olmasaydım ben de ahlak denilen şeyin varlığını sorgulayıp belki de reddederdim ama yine de iyi insanları üzecek kadar ahlaksız olamazdım kendi varoluş sancılarım içinde ya kötülere aşırı kötü olurdum ya da kimseye zarar vermeden intihar eder giderdim.

ancak bazı yahudi bazı mason ve bazı büyücülerde gördüğüm şey hiçbir ahlâk yasaları yok ve karşıdaki kişinin kim olduğu hiçbir şekilde umurlarinda değil. en uç örnekleri verdim ve yine umurlarinda degil. ve en sevmedikleri din islam. biliyorlar çünkü...