ödünç alan için de veren için de rezil bir durumdur. Normalde yalnızca kütüphaneden kitap ödünç alırım, kişilerden asla ödünç almam çünkü ne kadar hassas olsam da illa ki o kitabın başına bir şey geleceğini bilirim. Geçen hafta biriyle böyle kitaplar hakkında konuşurken kütüphanesini gezdirdi bana bazı kitaplar gösterdi. Okumadığımı öğrenince ödünç vermek istedi. Kabul etmedim, ısrar etti, çok direndim ancak kitapları gerçekten merak etmem ve kitap sahibinin ısrarı sonucu aldım. Kitabı veren kişi de benim hassasiyetimi bilir. Obsesif değilim ama hassasım işte. Neyse fazla uzatmayayım. Bu kadar hassasiyete rağmen verdiği ilk kitabı okurken kitabın gerçekten eski olması sebebiyle ilk 6,7 sayfası yerinden ayrıldı. yenisini alsam olmaz, yapıştırmaya kalksam daha kötü olabilir. öyle kalakaldım.
Lise 1 de bir üst dönemime benim o zamanlar en sevdiğim kitap olan kitabımı ödünç vermem ve o geri getirirken kitabın kapağının parçalanmış olması, sonrasında ben biraz şaşırınca trip yemekle bende travma yaratan olaydır. O günden beri 3 kere düşünürüm birine kitap verirken..