parayla saadet olmaz

Fakir edebiyatı mottosu olan söylem. Bir dönem hatırlıyorum; param olsun istiyorum, diyen herkese refleks olarak bu cümleyi söylerdik.



Eskiden ben de paranın mutluluk getirmeyeceğine inanırdım çünkü çocuktum. Ailemin yaşadığı geçim sıkıntısının farkında değildim. Hayatımda önemli olan kimse tarafından henüz kırılmamış ya da yarıyolda bırakılmamıştım, o yüzden tabiki sevgi, dostluk, aşk temsili insanların hayatımda hep olacağını sanıp mutlu olmak için paraya gereksinimimin olmayacağını düşünürdüm.

Gel gör ki artık yakın arkadaşlarımın yanına ancak masraf ederek gidebiliyorum.



Hepimiz artık mutlu olmak için bir başkasına bel bağlanmayacağını öğrendiğimize göre kendimize yönelelim biraz. Bir yerden sonra zaten kendinle geçirdiğin kaliteli vakit mutlu olmak için tek dayanağın haline geliyor.



Çocukken çalmak istediğin o aleti alıp kursuna gidebilirsin, yarım kalan her yeteneğini geliştirebilirsin. En küçük tatilini yurtdışında geçirebilirsin ki yurtdışına çıkmak ufku genişleten bir şey. İstediğin gibi giyinir, istediğin evde yaşarsın. Evinde hayvanların olur ve onları doğru şekilde bakarsın. Otobüs derdinden kurtulur, uçakla gidip uzak bi şehirdeki sevdiğin konsere yetişebilirsin. Demem o ki insanların bu kadar unstabil olduğu dünyada para, bu yalnızlığı kapatmak için tek çare. Param olsaydı mükemmel bir öğrencilik ve gençlik yaşar, eve tıkılı kalmaz, bol bol gezer ve daha az yalnızlık hissi duyardım. Param olursa en önemlisi: çocuğuma “sen rahat edesin diye para kazanmak için çok çalışıyorum” psikolojik şiddetini uygulamayacak olmanın iç rahatlığı.

paranın açamayacağı kapı yoktur.. bu yüzden yanlış önermedir.

Urfalı "Kadri Sema" tarafından seslendirilmiş bir eserdir.

Fakir avuntusu olsa da kimi zaman doğru olan önerme.

Yanlış önerme

Parayla saadet olur paranın halledemeyeceği şey yoktur.para halledemezse zaten başka şey de halledemez.

Olmaması lazım, burada geçen hafta ilk defa pediatrik romatoloji hocamızdan duyduğum bir sözü alıntılamak istiyorum. " varlıklı baba seçemezsin ama varlıkı kayınpeder seçmek senin elinde". Bunu evli, çocuklu, başarılı ve mutlu bir adam söyledi ama sonunda " ben onu da yapmadım" dedi


Edit: hocamızın eşi kadındoğumcuymuş:))

Bir yere kadar parasız saadet olabilir fakat bir yerden sonra para lazım geliyor o da bir yere kadar sizi mutlu ediyor bir yerden sonra artık para da yetmiyor saadet için.
Bunun nedenini de burada gayet güzel açıkladığımı düşünüyorum:
(bkz:mutluluk eşik değeri)

Parasızlıkla da olmaz. Parayla alakası belli bir alt sınırdan sonra kesilen meseledir.

Elimde olmayan seyleri hedefleyip bir emek sonucu ona sahip olmakla mutlu olan biri olarak dogru buldugum önermedir.Zaruri ihtiyaclarimiza yetecek kadar paramiz olduktan sonra mutlu olmak tamamen bizim elimizde.

Para mutluluk getirmez. Mutlu olamayanlar parayla kendini avutur diyerek açıklamasını yapmak istediğim doğru atılmış bir başlıktır.