Bu tiplere de ifrit oluyorum ha. Beyefendi beşinci sınıfa gelmiş ve bir akrabası soruyor tıp nasıl nereyi yazalım? Bizim beyimizde bir havalar bir Afra bir tafra. Aman tıp yazmayın, yazdırmayın, şöyle zor, böyle yıpratıcı, aman limon satsın yine de yazmasın. Ulen eşşolueşşek bıraksaydın limon satsaydın o zaman da alem delikanlı görseydi. Beş senedir okuyorsun bir de artist artist ağlamalar. Ne yazsın çocuk adam saymış sormuş, anlatsana güzelce. Niye bırakmayıp devam ediyorsun onu anlatsana. Mühendisliğe göre olumlu olumsuz yanlarını saysana. Yok başında saç kalmaz, yok ömür törpüsü, yok illallah demiş, bırak allah aşkına, insan değilsin sen. İkiyüzlü seni. Bak sinirlendim yazarken.
Bu bir şey değil dur daha
1. Sınıftan itibaren sürekli olarak yol yakınken dönün diyen hocalar var
1. Sınıftan itibaren sürekli olarak yol yakınken dönün diyen hocalar var
Bunu diyen kişilerdenim ama zor bir fakülte geleceklere zor bunu bilip yazın diyorum
Benim efendim. Hayatımın hatasını yaptığımı beşinci sınıfta anladım ve emeğime kıyıp geri dönemedim. Ama benim gibi başkaları da yansın istemediğimden sorana fakülteyi önermem. Onlar da muhtemelen başlığı açan arkadaş gibi düşündüklerinden beni iplemezler ama hepsinden sonrasında 'ben bu kadar zor olacağını tahmin etmemiştim' dönütünü almışlığım var. Yine de bunu kendime bi zafer olarak addedemiyorum tabii, keşke hakkını vererek anlatabilsem insanlara.
büyük ihtimal akrabaları için kontenjan açan tıpçıdır, bu tiplere 15 metreden fazla yaklaşmayın.
Gayet doğal bi tepki veren insandır.ufacık çocukları getirip 'bizim kızımız/oğlumuz da tıp istiyor ehehe' diye üzerinde baskı kuran ebeveyne verilecek cevaptır.şayet liseli çocuğum gelir de ben düşünüyorum derse objektif yanıtlanmalı tabii..ailem zoruyla geldim diyerek 1 de bırakan kaç arkadaş vardı,yazıktır.ya da dönmeye cesaret edemeyip devam eden mutsuz insanlar, neler neler..sanmam ama belki bi faydası olur bu sözlerin