entelektüel tanım: şiir.
Tanım: Bir alper gencer şiiridir. Şiir şöyledir:
Numan Abi, güzelim, senin ne işin var orda?
çık gel bozalım terazileri, bu denge hepimize put!
saltanat türkü dinlemekten hoşlanmaz Numan Abi
bana görüşünü söyle sana hangi puta taptıklarını anlatayım
bu memleket ceset kokan düşünceler arasından boy verdi
padişah düğününde cumhuriyet altını taktılar şehzadeye
işte inkâr ne kadar zorsa vazgeçmek de o kadar
dil yorulur geçmiş olsun derken her kazazedeye
her ihanet edenin adı çıkmaz haine
her uçana kuş demezler
kimi ne kadar ilgilendirir
Rab ile kulu arasında devinen müstahkem tahsil
çık gel ister putperest ister nüvesiz prokaryottan
insan elbette bu kadar çamurdan yaratılmamıştır
ve insan gün olur ölür tentürdiyottan
Numan Abi, güzelim, bizi ihbar ettiler
evler ihanet, sokaklar paranoya
son gülüşmemizi kayda geçtiler
kaç şiirlik ömrümüz kaldı şunun şurası?
gömlek önden mi, arkadan mı yırtılmış?
Züleyha’nın kendini durdurması mümkün mü?
hakkıdır kıstaslara tapınan halkın gömlek
hakkıdır hakikati zapt edenin ihanet
yerli yerinde her şey, tastamam sanki kıstas ve kehanet
ama Yusuf’un ismi geçmiyor tutanaklarda
Numan Abi, güzelim, şehre yeni şirk gelmiş
jonglörler ajan, toplar düşerse şehir havaya uçacak
sırtımın şurasında tuhaf bir eksen kayması var
iyi ki de var, iyi geliyor, rahatlıyorum bir miktar
bana ağaçtan düşen yaprağı anlat Numan Abi
rüzgârlı havalarda değişen müziği…
çok uzun ve düz bir çizgi çiz de görelim
üzerinde tavsamadan yürüyecek yiğidi
hakikat eğip bükmez mi çizgileri?
yol kıvrılan bir şey değil mi Numan Abi?
söküp, gözlerini kırpmadan öldürmediler mi
Peygamber için diyerek Peygamber çiçeklerini?
fikreden eklemler bütün kireç bağlamış
ürkünç bir endişe ile şirki seyrediyorum
putları gösteriyorlar herkes bayrak yakıyor
dikimevlerinde sabahlayan konfeksiyon işçileri
sermaye sahipleri ve büyük punto galeyan
matbaadan ekmekle broşür taşıyan partililer
ve sanki gün babadan kalma bir günmüşçesine
evladın güneşe veliaht haykırışları...
istihbarat bir kanser gibi sıçrıyor lenf nodlarıma
kurtarılmayı bekleyen bir mahrem zonkluyor damarlarımda
seni sevdiğimi söylüyorum anında fişliyorlar
telefonda böcek var, güvercinler kurşunlanıyor
bizi sıklıkla ama hiç durmadan dinliyorlar
Numan Abi, ne işlerine yarayacak bu jurnal?
devlet seni sevdiğimden gayrı bir şey bilmiyor!
Numan Abi, güzelim, seni bütün çevrelerde seviyorlar
çık gel bir hengâmeden, silerek ismini liste başlarından
esaslı bir bomba gibi çökertsin partiyi ortaya koyduğun vicdan
güneşe çık, at üzerinden gölgeleri
güneşe çık ve gölgelen Numan Abi
kongrelerin kasvetinden kurtararak umutları
tek bir çift omuz var ki dünyada tırmanırsan
kalbin zindanında kıracak tüm putları
Tanım: Bir alper gencer şiiridir. Şiir şöyledir:
Numan Abi, güzelim, senin ne işin var orda?
çık gel bozalım terazileri, bu denge hepimize put!
saltanat türkü dinlemekten hoşlanmaz Numan Abi
bana görüşünü söyle sana hangi puta taptıklarını anlatayım
bu memleket ceset kokan düşünceler arasından boy verdi
padişah düğününde cumhuriyet altını taktılar şehzadeye
işte inkâr ne kadar zorsa vazgeçmek de o kadar
dil yorulur geçmiş olsun derken her kazazedeye
her ihanet edenin adı çıkmaz haine
her uçana kuş demezler
kimi ne kadar ilgilendirir
Rab ile kulu arasında devinen müstahkem tahsil
çık gel ister putperest ister nüvesiz prokaryottan
insan elbette bu kadar çamurdan yaratılmamıştır
ve insan gün olur ölür tentürdiyottan
Numan Abi, güzelim, bizi ihbar ettiler
evler ihanet, sokaklar paranoya
son gülüşmemizi kayda geçtiler
kaç şiirlik ömrümüz kaldı şunun şurası?
gömlek önden mi, arkadan mı yırtılmış?
Züleyha’nın kendini durdurması mümkün mü?
hakkıdır kıstaslara tapınan halkın gömlek
hakkıdır hakikati zapt edenin ihanet
yerli yerinde her şey, tastamam sanki kıstas ve kehanet
ama Yusuf’un ismi geçmiyor tutanaklarda
Numan Abi, güzelim, şehre yeni şirk gelmiş
jonglörler ajan, toplar düşerse şehir havaya uçacak
sırtımın şurasında tuhaf bir eksen kayması var
iyi ki de var, iyi geliyor, rahatlıyorum bir miktar
bana ağaçtan düşen yaprağı anlat Numan Abi
rüzgârlı havalarda değişen müziği…
çok uzun ve düz bir çizgi çiz de görelim
üzerinde tavsamadan yürüyecek yiğidi
hakikat eğip bükmez mi çizgileri?
yol kıvrılan bir şey değil mi Numan Abi?
söküp, gözlerini kırpmadan öldürmediler mi
Peygamber için diyerek Peygamber çiçeklerini?
fikreden eklemler bütün kireç bağlamış
ürkünç bir endişe ile şirki seyrediyorum
putları gösteriyorlar herkes bayrak yakıyor
dikimevlerinde sabahlayan konfeksiyon işçileri
sermaye sahipleri ve büyük punto galeyan
matbaadan ekmekle broşür taşıyan partililer
ve sanki gün babadan kalma bir günmüşçesine
evladın güneşe veliaht haykırışları...
istihbarat bir kanser gibi sıçrıyor lenf nodlarıma
kurtarılmayı bekleyen bir mahrem zonkluyor damarlarımda
seni sevdiğimi söylüyorum anında fişliyorlar
telefonda böcek var, güvercinler kurşunlanıyor
bizi sıklıkla ama hiç durmadan dinliyorlar
Numan Abi, ne işlerine yarayacak bu jurnal?
devlet seni sevdiğimden gayrı bir şey bilmiyor!
Numan Abi, güzelim, seni bütün çevrelerde seviyorlar
çık gel bir hengâmeden, silerek ismini liste başlarından
esaslı bir bomba gibi çökertsin partiyi ortaya koyduğun vicdan
güneşe çık, at üzerinden gölgeleri
güneşe çık ve gölgelen Numan Abi
kongrelerin kasvetinden kurtararak umutları
tek bir çift omuz var ki dünyada tırmanırsan
kalbin zindanında kıracak tüm putları