Son zamanlarda hasıl olan bir özellik bende. Bir belediye otobüsünde, orta yaş veya üzeri bir adam ayakta kalmış, yolculuk ediyorsa; Hemen ona oturduğum koltuğu devretmek iştiyakı uyanıyor içimde ...
Çünkü babam geliyor aklıma,
babamı hayal ediyorum o adam yerinde, şimdi o olsa ne kadar zorlanır diyorum. Üstüne üstlük, bu yaşına rağmen otobüslerde yolculuk ediyor olmak, ne kadar da dokunyordur şimdi o yaşta bir insana...
Sonunda bu düşünceler, beni o adama bir hürmet göstermeye itiyor. Adeta zorluyor beni, mecbur bırakıyor ...Çünkü, pederimin de bir gençten hürmet görünce ne kadar sevineceği aklıma geliyor böyle düşününce ...
Not: Mobilde entry arama özelliği kullanışlı olmadığından benzeri bir başlık varsa da yenisini açmak durumunda kaldım.
Çünkü babam geliyor aklıma,
babamı hayal ediyorum o adam yerinde, şimdi o olsa ne kadar zorlanır diyorum. Üstüne üstlük, bu yaşına rağmen otobüslerde yolculuk ediyor olmak, ne kadar da dokunyordur şimdi o yaşta bir insana...
Sonunda bu düşünceler, beni o adama bir hürmet göstermeye itiyor. Adeta zorluyor beni, mecbur bırakıyor ...Çünkü, pederimin de bir gençten hürmet görünce ne kadar sevineceği aklıma geliyor böyle düşününce ...
Not: Mobilde entry arama özelliği kullanışlı olmadığından benzeri bir başlık varsa da yenisini açmak durumunda kaldım.