füruğ ferruhzad’ın 1955 yılında (*) basılan ilk şiir kitabı, aynı zamanda bu kitapta yer alan ünlü bir şiirinin ismi.
Füruğ, tutsak’ı hayata dair bir başkaldırı olarak nitelendirmiş ve iran’da tabu olan birçok konuyu cesurca dile getirdiği için iran gündemine de edebiyatına da damgasını vurmuştur.
Kitabında özel hayatından izler açıkça görülüyor.
Tutsak şiirini de o yıl eşinden boşanmasıyla velayeti babaya verildiği için, bir daha yüzünü göremediği evladına (*)hasretiyle yazmış, içimi parçalamıştır.
Tutsak
Seni istiyorum ve biliyorum ki
Kucaklayamayacağım gönlümce
Sen, aydınlık ve el değmemiş gökyüzü
Ben, bir kuşum, tutsak bu kafeste.
Karanlık ve soğuk parmaklıklar ardından
Hasret dolu gözlerim senin yüzüne bakıyor, hayranlıkla
Bir elin uzanışını düşünüyorum
Ve ansızın kanatlanmayı sana.
Bir gaflet anında aklımdan geçiriyorum
Bu sessiz zindandan kanatlanıp uçmayı
Tebessümle bakarak gardiyanın gözlerine
Senin yanında hayata yeniden başlamayı.
Düşünüyorum ama biliyorum ki
Hiç gücüm yok bu kafesten çıkmaya
Gardiyan razı olsa da
Takatim yok kanatlanıp uçmaya
Parmaklıkların ardında her gündoğumunda
Bir çocuğun gözleri gülümser yüzüme
Şen bir şarkıya başladığımda
Bana gelir dudaklarında öpücükle (*)
Ey gökyüzü eğer bir gün
Bu sessiz zindandan kanatlanıp uçarsam
O ağlayan çocuğun gözlerine bakarak nasıl derim
Vazgeç benden, ben tutsak bir kuşum
Ben bir mumum
Gönlümdeki ateşle aydınlatırım viraneyi
Eğer sönmeyi seçersem
Yıkar dağıtırım yuvayı
tahran, temmuz 1954
Füruğ, tutsak’ı hayata dair bir başkaldırı olarak nitelendirmiş ve iran’da tabu olan birçok konuyu cesurca dile getirdiği için iran gündemine de edebiyatına da damgasını vurmuştur.
Kitabında özel hayatından izler açıkça görülüyor.
Tutsak şiirini de o yıl eşinden boşanmasıyla velayeti babaya verildiği için, bir daha yüzünü göremediği evladına (*)hasretiyle yazmış, içimi parçalamıştır.
Tutsak
Seni istiyorum ve biliyorum ki
Kucaklayamayacağım gönlümce
Sen, aydınlık ve el değmemiş gökyüzü
Ben, bir kuşum, tutsak bu kafeste.
Karanlık ve soğuk parmaklıklar ardından
Hasret dolu gözlerim senin yüzüne bakıyor, hayranlıkla
Bir elin uzanışını düşünüyorum
Ve ansızın kanatlanmayı sana.
Bir gaflet anında aklımdan geçiriyorum
Bu sessiz zindandan kanatlanıp uçmayı
Tebessümle bakarak gardiyanın gözlerine
Senin yanında hayata yeniden başlamayı.
Düşünüyorum ama biliyorum ki
Hiç gücüm yok bu kafesten çıkmaya
Gardiyan razı olsa da
Takatim yok kanatlanıp uçmaya
Parmaklıkların ardında her gündoğumunda
Bir çocuğun gözleri gülümser yüzüme
Şen bir şarkıya başladığımda
Bana gelir dudaklarında öpücükle (*)
Ey gökyüzü eğer bir gün
Bu sessiz zindandan kanatlanıp uçarsam
O ağlayan çocuğun gözlerine bakarak nasıl derim
Vazgeç benden, ben tutsak bir kuşum
Ben bir mumum
Gönlümdeki ateşle aydınlatırım viraneyi
Eğer sönmeyi seçersem
Yıkar dağıtırım yuvayı
tahran, temmuz 1954