ülkemizde kültür sanat

İstanbul kültür sanat vakfı'nın "kültür sanatta katılımcı yaklaşımlar" başlıklı raporunu gördüm bugün. Alıntı yaparak paylaşmak istedim üzerine çok konuşabileceğimiz bir konu.



Türkiye'de kültür sanat alanında hiç bir etkinliğe katılmayanların oranı

Hiç kitap okumayan oranı

Konser, opera, tiyatro gibi herhangi bir etkinliğe katılmayanların oranı

Hiç enstrüman çalmayan nüfusun oranı

Hiç dergi okumayan nüfusun oranı

Hiç bir hobi kursuna gitmeyenler



Ve milletçe yapılan en büyük etkinlik ile televizyon izlemek.



Raporun tamamı için





[http://cdn.iksv.org/media/content/files/KulturSanattaKatilimciYaklasimlar.pdf ~ tık]

bu ülkede maalesef entel demek bir argo tabir ve hakaret amaçlı kullanıyor. toplumun ön plandaki insanlarına bağlı aslında bu ülkenin zenginleri,örnek alınan insanları örnek olmalı insanlara. kitap okumak hele ki bu kadar kütüphanenin olduğu ülkede ucuz aslında. yaşadığım ilçedeki kütüphane sadece bir kaç hekim bir kaç öğretmen bir de ilkokul ve ortaokul öğrencileri tarafından kullanılıyor,halbuki gayet de güzel kitaplar mevcut. ama bu bir zaman kaybı görülüyor,survivor izlemek için verilen zamanda her hafta bir kitap biter mesela. eskiye oranla kitap okuma oranı artıyor ama hala yeterli değil maalesef. tiyatro biraz özel bir dünya bence,gidenler bir başkaydı mesela ankarada,her insanda farklı bir hava hissediliyor orada,sevecen mutlu dostlar arasında olma hissi veriyor. keşke bu bilinç daha çok aşılansa çocuklara.

çocukların öne çıkarılarak bakılması gerektiğini düşündüğüm konu. köy öğretmenlerini bırakın ilçe öğretmeni olan tanıdıklarım bile daha öğrencilerinin yarısından çoğunun ilçe dışına hiç çıkmadığını söylüyor. bu öğrencilerden hobi kursuna gitmesi, tiyatro sinema sevmesini beklemek de haksızlık olur. çocuklar daha dünyayı ilçelerinden ibaret sanıyorlar, dünyada başka hayatların olduğunu bilmiyorlar. ancak belediyelerin, kaymakamlıkların bu işe el atması gerek. tiyatro oyuncularını belki her dönem en azından bir kere o ilçeye getirse de çocuklar tiyatro nedir öğrense, veya gerekli maddi yardım yapılsa çocuklar şehre götürülse ne kadar güzel olur. tabi bize de görev düşüyor, insanların kitap okumalarına yardımcı olmak zor değil. ancak bir ilçeyi tiyatroya götürmek, ilçeye hobi kursu açmak kolay şey değil. evet zor ama umarım ilerde bu oranlar hayal ettiğimiz gibi olur..

Üzüldüğüm nokta kitap okuma oranının düşük olması.

Sevindiğim nokta her 5 kişiden biri müzik aleti çalabiliyormuş benim çevreme göre gayet iyi bir sonuç.

Şaşırdığım sonuç ise ülkede hiç dergi okumayan kesimin olması ben bu oranın daha fazla çıkmasını beklerdim.