ünsüz benzeşmesi de denir. türkçe eklerin kelime köküne göre uğradığı değişimlerdir. fıstıkçı şahap diye kodlanan sert ünsüzlerden biri ile biten köklerin sonuna gelen ve genellikle b,c,g harflerinin p,ç,k harflerine dönüşmesi ile vuku bulan bir olaydır. hem telaffuzda hem de yazımda bu kural uygulanır. mesela -dık -dik gibi ortaç yapan bir eki bir iki fiile getirelim:
-"bildikleri" burada sertleşme olmayıp ünsüz korunur.
-"çalıştıkları" burada ise d>t harfine dönüşür. burada ş harfinin sert olduğuna dikkat ediniz.
-"türkçe" burada -ce eki k nedeniyle -çe olarak benzeşmiştir.
eski imlada ise eklerin orijinalleri korunuyordu. bununla birlikte bu yazım sistemi fonetiğe, telaffuza hitap etmemekteydi. söz gelimi türkçe lafı eski imlada çoğunlukla çim ile değil cim harfi ile yani "türkce" olarak yazılagelmiştir. okunuşta ise buna dili döndürmek pek mümkün değildir. bu nedenle yeni türk harfleri kabulünden sonraki imla çalışmaları ile de dilimizin ne güzel standardize edilmiş olduğunu anlayabiliriz.
-"bildikleri" burada sertleşme olmayıp ünsüz korunur.
-"çalıştıkları" burada ise d>t harfine dönüşür. burada ş harfinin sert olduğuna dikkat ediniz.
-"türkçe" burada -ce eki k nedeniyle -çe olarak benzeşmiştir.
eski imlada ise eklerin orijinalleri korunuyordu. bununla birlikte bu yazım sistemi fonetiğe, telaffuza hitap etmemekteydi. söz gelimi türkçe lafı eski imlada çoğunlukla çim ile değil cim harfi ile yani "türkce" olarak yazılagelmiştir. okunuşta ise buna dili döndürmek pek mümkün değildir. bu nedenle yeni türk harfleri kabulünden sonraki imla çalışmaları ile de dilimizin ne güzel standardize edilmiş olduğunu anlayabiliriz.