Etrafında arkadaşları olsa da kendini anlayan kimsenin olmayan kişilerin oluşturduğu kulüp.sıkıntılarını, acılarını içinde yaşayanlardır.
bugünlerde bir şarkı listem var, sürekli onları dinliyorum. enerjik bir şarkı olsa bile dinlediğim şarkı o listenin dışındaysa enerjim düşüyor. ayrıca yarı yarıya da kullandığım sözcük sayısı düştü. -çeşidi değil sayısı- beni anlayacak bir kişinin bile olmadığı hissi çöküyor harbiden, sonra diyorum çok sevdiğim bu şehirde günlerim böyle mi geçecekti? bunun için miydi bütün çabalar? dersime giren dünya çapında hocalardan başka bir güzel yönü yok hayatımın. hatta düşününce o kadar daralmışım ki "uyku, yemek, ders, sözlük, arada bir de masa tenisi" sözcükleri şu anki hayatımı özetliyor. birisi var ki sadece onu görünce heyecanlanıyorum, onun dışında herkes teker teker benden soğuyor. belki o da. sahi yahu milletin işi gücü mü yok, niye benle arkadaşlık kursun ki?
(bkz:fak sosayidi)