yalnızlığın farkedildiği an

Bel kitlatacak kimseyi bulamadigin an. Hayir bu lgbtnin normallesmesiyle erkekler arasi iliskiyi de sikmisler gidip soramiyorum aga belimi kitlatir misin ya da belimin uzerine cikar misin diye. Yemin ederim avrupali erkeklerle de su an bir odada tek kalmaya korkar oldum birak bel kitlatmasini.

kapı açık hacet giderdiğin o an
Evde anadan üryan dolaştığın başka bir an
Bir makarna paketini sekiz seferde bitirdiğini anladığın diğer bir an.. herkes de duygusal......
Ben seviyorum yalnızlığı yukarıdaki aktivitelerin tadı çıkmaz başka türlü.

Pazar sabahı tek başına kahvaltı ettiğin andır.

grup çalışmalarında kimse senle aynı grupta olmak istemediğinde, veya şöyle söyleyeyim kimse seni grubuna davet etmediğinde hissettiğin duygu.

çok süper yakın olmadığın, denk geldiğinde muhabbet ettiğin ya da belli bir sebepten dolayı (aynı okulda okuma, komşu olma vb) muhabbetinin devam ettiği ama oturup sohbet ettiğinde çok eğlendiğin güldüğün insanlarla geçirdiğin bir akşamın sonunda eve gidip kendinle baş başa kaldığın an.



En çok böyle anlarda hissediyorum ben sanki az önce gülüp eğlendiğim zamanlar birer illüzyondu da şimdi gerçekliğe dönmüşüm gibi.

bir derdini konuşmak istediğinde karşındakinin bunun üstünde durmayacağı veya önemsemeyeceği veya anlayamayacağı kanaatine varıp söylemekten vazgeçtiğin an

Son görülmesinde tarih yazan kişidir aynı zamanda.

Depresyondaysan güç bela kendini zorlayıp tedavi görüyorsan bir de derdini sevgiliye anlatamadığın, anlaşılmayacağını anladığın andır.

Dışarıda tek başına yemek yerken...(*)

Evde laptopla bi şey izleyince örtbas ediliyor ama dışarı da namümkün.

Yemek hazırlayanın yoktur ve yemek hazirlamana da gerek yoktur. Her öğünde bir yumurta ile doyurursun karnını