Yıllardır yaşadığım durum. Bu son yıl isyan ettim ama anladım ki ben insanlara alışamayacağım kolay kolay. O yüzdendir ki tek kişilik özel yurtta kalmayı tercih ediyorum.
İnsanlar sürekli benle alay ediyor gibi ya da bana uzaydan geliyormuşum gibi bakmasından tiksindim artık.
Evet herkes gibi olamadım ama sahte de olmadım. Beni kabul eden böyle eder artık.
Bu konuda ise en iyi söz yıldız tilbeden geliyor.
`biri hayatıma girince ben çıkıyorum`
Paylaşılamayandır.
yüzlerce kilometre uzaktaysanız ailenizle telefonla konuşup kapattıktan sonra aniden yüreğinize çökendir. kimse tarafından anlaşılamamak veya elde kahve aforizmalar yazmak değildir bakınız. yalnızlık sizi gerçekten seven bir avuç insandan uzak kalmaktır. yoksa yemişim sahte üniversite arkadaşlıklarını çıkarcı sevgilileri...
kişiden kişiye değişmekle birlikte, en büyük silahlarımdan biri olan anahtar kelime diyebilirim.
yalnızlık paylaşılmaz,paylaşılsa yalnızlık olmaz.(bkz:özdemir asaf)
Ah ne varsa şiirlerde var. Son dönemde buruk bir ayrılık yaşadım. Böyle olunca insan daha bir keskin hissediyor yalnızlığı. Duygudurum cidden bozuluyor. Diğer yandan yalnızlık insana özgürlük hissi, her şeyi yapabilecekmiş, becerebilecekmiş hissini de veriyor. Aslında İnsanı geliştiriren ve güçlendiren yalnızlıktır. Yalnızlığı asla kabullenmemeliyiz ama bu süreçten geçiyorsak da biraz barışık olmak gerekiyor galiba. Zaten hepimiz yalnız doğduk ve yalnız öleceğiz. Neyse lafı fazla uzatmadan üstad ne demiş ona bakalım.
Yalnızlığın kadarsın
Yalnızlığın mis kokmalı
Yalnızlık dediğin büyük bir zindan
Dünyanın en kalabalık zindanı
Dinden imandan çıkarır
Ama öyle bir adam eder ki insanı
(bkz:bedri rahmi eyüboğlu)
Yalnızlığın kadarsın
Yalnızlığın mis kokmalı
Yalnızlık dediğin büyük bir zindan
Dünyanın en kalabalık zindanı
Dinden imandan çıkarır
Ama öyle bir adam eder ki insanı
(bkz:bedri rahmi eyüboğlu)
"Tıpçısın sen, tıpçı kal"
İnsanı delirten, can yakan, hayal gücünü ve mutsuzluğu arttıran durum. Yanında olabilecekken olmayana da derinden sitem ettirir.