ortopedi

özellikle kas-iskelet sistemi şikayetlerinde güven veren bir yaklaşım sunuyor. Hem tanı hem tedavi sürecinde detaycı ve sakin ilerlemesi hastalar için büyük rahatlık sağlıyor.
Ortopedi ve Travmatoloji Uzmanı

Asistanlarına öyle böyle sinirli değilim şu sıralar. Tıp fakültesi öğrencisiyim bakar mısınız (hasta olarak) diyorum şey,ne takmıyorlar beni. Randevu alayım diyorum 1 ay sonraya veriyor randevuyu. Adam bomboş telefonla oynuyor, diyor ki dışardan hasta bakmıyorum git sıra al. Hocam diyorum tıpçıyım bizim fakültemizde. bakmam diyor haysiyetsiz. Lan hasta bakmak zor geliyorsa istifa et git özelde pratisyen hekim olarak çalış, devletin üniversitesinde asistanlık yapıyorsan eşşek gibi bakacaksın. Bunun baktığı hastadan ne hayır gelir, başından savıyor herkesi. Gidip devlet hastanesinden randevu aldım. Düşünün ki kendi öğrencisine bakamayan bir tıp fakültesi.. Bu ayıptır ayıp !!!

Küçükken ameliyatımı yapan doktora özenip olmak istediğim bölüm. Bu arada ameliyat başarısız oldu zaten ben de ortopedi istemiyorum.

Ortopedi stajındayken bir tane kız intörn dr vardı. asistanın

- intörnümüz x'le tanıştınız mı? ortopedist olmak istiyordu el birliğiyle vazgeçirdik, ne işi var ortopedide sözleri hala kulağımda. işi gücü bırakıp kızı hayalinden vazgeçirmişler. ne denir cidden bilemiyorum

Kadınların da severek yapabileceği bir branştır.

Seçersem, benim ilgimi göz ardı edip 'yok mu başka ortopedi isteyen' diye soran feminanazi hocalar yüzünden küstüğüm branşa ilgimi yeniden yeşerten sevgili hocalarım sayesindedir.(*)

Seçmezsem de canımız sağ olsun değil mi ama? Stajı güzel geçti deriz biz de. Hem de ne güzel.

(bkz:#104076)

Edit: başlıktaki diğer entryleri okurken 'benim gibi' birine denk geldim. Sonra fark ettim ki kendi enrtymmiş zaten yıllar önce yazmışım. Hevesim kırıldı vazgeçtim yazmışım. Ah güzel gençliğim...

Bayıldığım uzmanlık dalı.Cerrahi gibi cerrahi.Ortopedist olmak isteyişimin kendim dahil kimse tarafından ciddiye alınmaması ise üzücü.

bir doktoru hayatından bezdirişini okudum.içim sızladı.ama ne yazık ki ortopedistlerin görüşü neredeyse hep aynı.geçen sene istifa edip genel cerrahiye geçeni yakınen görünce durumun vahimliğini anlamıştım.

Ameliyathanesi adeta bir marangozhaneyi çağrıştıran tıbbi uzmanlık branşıdır.Ameliyathanesinden öyle sesler gelir ki insan inanamaz burda yatan insan mı diye.Sanki çift kişilik yatak odası takımı yapılıyor içerde.

2,5 yıllık asistanım.asistanlığı en zor branş olduğundan emin olabilirsiniz.maddi olarak da uzman maaşlarını bizzat görünce anlatılan gibi olmadığını öğrendim, onun hayal kırıklığı içerisindeyim.korkularından ötürü kardiyoloji yazmayan bünyeme kardiyoloji asistanlarından daha çok yorulduğunu görmek ağır geliyor.hata yapsa da dava açsam diye gezinen hastaları da görünce iyice soğudum ben.evin yolunu unutalı zaten çok oldu.herkes ideallerinin peşinde koşmalı tabiki ama bu ülkede cerrahi asistanlığı resmen kendini kurban etmekmiş ben bunu anladım.

Bir zamanlar uzmanlık için düşündüğüm ama hocaları sağ olsun vazgeçtiğim bölüm. Hocalarını sevmediğimden değil de, kendileri pek yakıştıramadılar bir "bayan"ı ortopediye. Hatta sırf onlar değil başka branşlardaki hocalarla da sohbet esnasında söylediğimde ortopedi istediğimi genel olarak benzer tepkileri aldım.

Hep olumsuz da değildi şimdi, hakkını yemeyelim bölümün abd başkanına(*) sorduğumda adam baya sevindi "gerçekten mi? Ne güzel, desene aramıza bayan asistanlar geliyor, bayandan ortopedist niye olmasınmış canım?" Diyerek vermişti gazı. Sebebini anlayamadığım şekilde erkeklerden de pek rağbet görmeyen bir bölüm, en azından bizim sınıf için. Zira hocalar kim ortopedi istiyor dediğinde elini kaldıran bir ben oluyordum sınıfta. Bazen bir-iki kişi de katılırdı bana. Hal böyle olunca herkes de biliyor bu sorunun cevabını: hayatperest. Bakın şimdi nereye bağlayacağım(*). Bir tane aksi yaşlı ama sağlam nir prof vardı bölümde. Her derse geldiğinde sorardı: kim istiyor bizim bölümü diye. Her seferinde de elimi kaldırırdım. İlkinde beni görmezlikten gelip başka bir "bay" arkadaşıma söz hakkı vermişti. Sonra baktı her seferinde ben istikrarlı bir şekilde kaldırıyorum; kafasını elleri arasına alıp "aman allah'ım" diye şaşırıp diyip geçiyordu. Sonra ben inat ettim. Bu hoca da her zor operasyon tekniği-fotoğrafından sonra(*) hala kim istiyor diye sormaya ben de ısrarla elimi kaldırdım. En son ne mi oldu? Hiçbir şey akskdkf. Sınıfta benden başkası var mı diye bakınıp derse devam ederdi. Sınıf tabi yarılıyor her soruda. İki inatçı, her gün aynı tiyatro.

En son bu hoca artistlik yaptı "şimdi şöyle bilmemne ameliyatına gircem böyle önemli şöyle zor falan, gelmek isteyen var mı?" Heheh durur muyum çıktım hocanın arkasından ders bitince geliyorum ben hocam dedim. Hoca bir yan yattı, bir çamura battı, yok 3.sınıf erkenmiş de bilmem neymiş de. Sınıfta artistlik yaparken iyiydi diyemedim tabi ajkaskjsj

Kıssadan hisse: sarhoşken entry yazmayın sonunu bağlayamıyorsunuz.
Edit: anlatım bozukluğu ve imlalar falan da hak getire. kalsın hepsi de. İbreti alem olsun