anı yaşamak

İbn'ül vakt olmak diye de bilinir. Yani zamanın çocuğu olmak. Her anı değerlendirmek.



Bana bu ayeti hatırlatır;

'bir işi bitirince hemen diğerine koyul. Hep rabbine yönel.' inşirah suresi

yolo

(bkz:en önemli zaman içinde bulunduğumuz zaman)

Telefonun şarjı bittiğinde daha da iyi anlaşılan durum. Yemek gelince fotoğraf, arkadaş gelince fotoğraf, etrafı gezerkem fotoğraf... işin en kötü yanıysa o fotoğraflara bir daha hiç bakılmaması.



Bir yerlerde okumuştum. Araştırmaya göre fotoğrafı çekilen anları, fotoğrafı olmayan anlardan daha az hatırlıyormuşuz. O anla ilgili hafızayı biraz zayıflatıyor yani anlayacağınız. Bu yüzden fotoğraf çekin elbet, ama kararında.

Herkesin, eskilerin deyimiyle, "elinizde car car telefon!" olmasından mütevellit gittikçe azalmış eylem. Şahsım adına anı yaşayıp daha sonra bir iki kare çekmeyi huy edinmem güzel bir özellik olarak görünmektedir gözüme. Nitekim o da zaten bok gibi olan hafızama bir stimulasyon göndersin diye olmasını istediğim fotoğraflar, yoka otu boku çekmek değil.

Hiçbir zaman yaşayamadığım durum. Çok karışık kafa cook

Sosyal medya çok kullanmıyorum çoğu zaman fotoğraf video aklıma bile gelmiyor yanımda biri olursa hatırlatırsa anca öyle. Bunun için çoğu zaman anı yaşıyorum diyebilirim. Ama ayrıca gezdiğim eğlendiğim mekanlardan anı kalsın da istiyorum bunun için o günü hatırlamam için bir iki foto yeterli oluyor onda da rastgele ortamı çekiyorum. İki üç ayda bir foto galerisine girip nostalji yapıyorum yetiyor bana.

Her okul dönemi, her yeni yıl, her doğumgünü, her yaz başı, her üzüntü sonrası kendime hatırlatıp durduğum hadise. Gel gör ki içimdeki bitmek bilmez memnuniyetsizlik yüzünden çoğu zaman çoğu şeyi kendime kendim zehir ediyorum.

Ve genellikle de hayatın tadını çıkaran, doyasıya yaşayan, bazı şeylere takılıp kalmayan insanları kıskanıp duruyorum. "Mutlu" olmak, bazıları için sanki kimlikte yazılıymış gibi somut. Sanki onlara kanat bahşedilmiş de ben ipin üstünde yürümeye uğraşmaya mecbur kılınmışım gibi bir his. Umarım bir gün silinir bu melankolinin izleri üstümden.

"Fotoğraf çekmek o anı öldürmektir. Ben en güzel fotoğrafları anılarımda saklıyorum"

(bkz:ara güler)

ileride daha büyük hazlar yaşayabilmek için andaki küçük hazlardan vazgeçmek konsepti ile çelişen kavram