Hayatımdaki bir çok insanla konuşmaktan daha iyi olduğunu düşündüğüm eylemdir.en azından beni dinliyorlar.
kardiyo butunde yalnız kalmayayim diye aldigim fesleğenim geldi aklıma.:ppp
(bkz:küçük prens)
(bkz:annem)
çiçekler seninle konuşmaya başladığında psikiyatrise gorunulmesi gereken eylem
(bkz:sordum sarı çiçeğe)
Annemin bunlar benim zikirmatiklerim diyerek sevgi gosterme bicimi:)
bir kaktüsüm var, "oğluşum" diye sevip konuşuyorum. evet bazen" acaba artık bir ruh hastası mı oldum" diye düşündürse de yine de ısrarla devam ediyorum.
biraz hüzünlü ruhun işidir.İnsana dert anlatamaz çiçekle konuşan insanlar ,havaya okur,suya yazar.çiçekleri okşar havalarda uçar.biraz değişiktir çiçeklerle konuşanlar,sağ gidişli yola hep soldan çıkar.kaçıştır insanlardan konuşmaktan ,çiçeklerle konuşmak,papatyalarla,menekşelerle,çiçeklerle konuşur ki anlatacak bir şeyi kalmasın insanlara.öyle deli bir şeydir işte ,öyle farklı...
Eskilerin yaptığı ve özellikle babaannem tarafından yapıldığını görmüş olduğum eylemdir.Çiçeklerin büyümesi üzerine olumlu etkisi olduğuna rivayet edilmekle beraber gerçekliği şüphelidir