geçen yıl yine finale çalışmak için sabahladığım bir gündü. sabahlamanın en güzel yanının hep kuş sesleri olduğunu düşünmüşümdür. efendim saat 5-6 gibi biraz dedim balkona çıkıp hava alayım, kuş seslerini dinleyeyim. çıktım ve sabah sabah huzur dolu bir şekilde artık masama yollanmaya başlamışken bir de şu telefona bakayım, sonra otururum dedim. mutlu bir şekilde sosyal mecralarda dolanırken önüme şu karikatür çıktı ve birkaç dakika hayatı ve kuş seslerini yeniden düşünmeme neden oldu. beni hala mutlu etseler de, o günden beridir eski güveni vermiyorlar(*)
görsel
https://78.media.tumblr.com/d0d4f8975d090e1bb90dc60ebdc23459/tumblr_o5s4rq38PZ1rh9ffao1_1280.jpg [/img_tasima]